بال‌های ظریف نداشتم
هم‌نشین گل‌ها
با خوابی سبک
و نقاشی‌ای آن‌قدر شگفت‌انگیز که همه بپرسند: «تو را چه کسی آفریده است؟»
* * *
هیچ‌وقت پروانه نبودم
در باغی با هزار گل
و صبحی برای پرواز
طوری که هر که مرا می‌بیند
نفس عمیقی بکشد و بپرسد: «تو را چه کسی آفریده است؟»
* * *
آیا پروانه‌ها راز زیبایی را می‌دانند؟
تو آیا مناجات پروانه‌ها را شنیده‌ای؟
آن‌ها
در میان گل‌ها می‌چرخند
و زیرلب می‌گویند: «نیایش مخصوص پروردگاری است که مرا به این زیبایی آفریده!»