به گزارش فارس، یکی از القاب ویژه و بارز حضرت ابوالفضل‌العباس علیه‌السلام، «باب الحوائج» بودن ایشان است و بسیاری از مردم هنگام دعاها و خواسته‌هایشان حضرت عباس (ع) را به این خصیصه قسم می‌دهند.
اما ممکن است بعضی از افراد بگویند چرا به حضرت ابوالفضل باب‌الحوائج می‌گویند و باب‌الحوائج به چه معناست؟
«باب» به معنای در و «حوائج» جمع حاجت است. باب‌الحوائج یعنی درهای حاجت؛ یعنی هر که حاجتی دارد، می‌تواند از این طریق حاجتش را بگیرد.
حضرت ابوالفضل العباس (ع) به جهت این که در درگاه خدا مقرب است، باب‌الحوائج خوانده می‌شود، چون می‌توان با توسل به آن حضرت، حاجت خویش را گرفت.
قرآن می‌فرماید: اولیای خداوند با اذن و رضایت پروردگار می‌توانند مشکل‌گشا و باب‌الحوائج مردم باشند.
البته عنوان باب‌الحوائج اختصاص به حضرت عباس (ع) ندارد، بلکه همه معصومان (ع) و برخی از اولیا باب‌الحوائج هستند؛ زیرا آنان در اثر تقوا و عبودیت، لیاقت این مقام را کسب کرده‌اند، ولی آنچه در عرف شهرت یافته، آن است که تنها به بعضی عنوان باب‌الحوائج اطلاق شده که حضرت عباس (ع) نیز در زمره آنان است.
از سویی دلیل خاصی وجود ندارد که چرا عنوان باب‌الحوائج بر افراد خاص اطلاق می‌شود. البته ابوالفضل العباس (ع)، از لیاقت و شخصیت بالایی برخوردارند.
شاید علت این که چنین مقامی به حضرت ابوالفضل داده شده است، به خاطر ایثار و فداکاری ایشان باشد، چون عبد صالح و مطیع خدا است، از اولی‌الامر پیروی کرد و دنیا را به آخرت فروخت و چنین مقامی پیدا کرد.
در راستای مقام بلند ابوالفضل العباس (ع) است که از او به عنوان عبد صالح یاد شده است: «السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ الْمُطِیعُ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِمْ»