او معتقد است: اصولاً برقراری ارتباط یکی از مسائلی است که به آن اهمیت داده می‌شود و ما هر چه قدر بتوانیم ارتباطمان را در داخل و خارج گسترش دهیم؛ در واقع به یکی از مهمترین اهداف هنرمند که همان رابطه با مخاطب است نزدیک می‌شویم.
به نظرم باید این کار را گسترش داد، ولی نباید بیش از حد به نمایشگاه‌های خارج از کشور بها داد. چون برای ارتباط برقرار کردن در جامعه دیگر با فرهنگی متفاوت، حضورهای مقطعی بدون حمایت و برنامه امکان‌پذیر نیست.
- وضعیت هنرجویان را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
- هنرجویان جوان پر از انرژی و ایده هستند، اما اگر بازدهی کم است، مولفه‌های دیگر اشکال دارند. ما در شرایطی زندگی می‌کنیم که برای ارتقای کار امکانات بسیار محدود و نامناسب است.
فضاهای آموزشی و هیأت علمی و ابزاری که در اختیار داریم پاسخگوی این نیاز نیستند. ارتباط با جهان پیرامون بسیار محدود و بسته است؛ ارتباطی مانند کتابخانه و فضاهای پژوهشی وجود ندارد. متأسفانه مردم نیز با تابلوهای نقاشی بیگانه هستند. این مشکل مربوط به موقعیت ناموزونی است که در آن زندگی می‌کنیم.
در واقع هنر مدرن توانسته، بخش مهمی از فضاهای ارتباطی و آموزشی را به خودش اختصاص بدهد. ولی این دیدگاه در سطح جامعه وجود ندارد و جامعه هنوز به هنر مدرن با نگاه غیرآشنا می‌نگرد.
- برای حل این مشکل چه پیشنهاد ی‌دارید؟
- باید مؤلفه‌های مدرنیزم، فرهنگ بومی و نیازهای روز شناسایی شوند و با یک شناخت خوب از اتفاقات جهان رویدادهای زیباشناسی در عرصه اجتماعی مطرح شوند. علاوه بر این باید ابزار هنر گسترش یابد.