صندلی­‌هایی برای یادآوری

در این دنیا

تنها به امید جایی برای نشستن

و نظاره‌کردن ماه نفس می‌کشم

* * *

ماه شبیه صورت توست

اگرچه تو صورتی نداری!

و از همه‌ی آن‌چه در تصور می‌آید

عجیب‌تری، پرنورتری و بزرگ‌تری

* * *

اگر چه هیچ‌کس رقیب تو نیست

نه ماه و

نه خورشید و

نه مجسمه‌های سرخپوستی!

اما من

تنها به این امید به شب می‌رسم

که صندلی مهربانی داشته باشم

رو به ماه

و زمانی برای یادآوری مهربانی‌های تو!