اگر فکر می‌کنید 1.5سال برای عمر مدیریتی یک مدیر زمان زیادی نیست، کافی است به دوران وزارت محمود گودرزی دوباره نگاه کنید.
انتخاب چهارم رئیس‌جمهور برای وزارت ورزش و جوانان در همین مدت کم هم توانایی‌هایش را بروز داده است
از اخراج امید نوروزی قهرمان المپیکی ایران از اردوی تیم‌ملی کشتی بعد از اعتراض به شرایط مالی و حقوق دریافتی کشتی‌گیران بگیرید، تا دخالت در انتخابات فدراسیون‌هایی مثل هندبال و تیراندازی و حمایت از کاندیداتوری افراد منتسب به وزارت ورزش.
البته اوج این توان مدیریتی هم با تصمیمات غلط و اشتباه در اداره استقلال و پرسپولیس بدجوری به چشم آمد. کافی است بدانید تغییر ۷مدیرعامل در پرسپولیس- آن هم در یکسال- می‌تواند آنها را به عنوان بی‌ثبات‌ترین باشگاه تاریخ فوتبال وارد کتاب‌های گینس کند.
اما از همه اینها که بگذریم، قصه تکراری بحث‌ها و کشمکش‌های بین محمود گودرزی با کارلوس کی‌روش و فدراسیون فوتبال برای هر کسی هم که تکراری شده باشد، برای آقای وزیر هنوز طعم ویژه‌ای دارد. طعمی ویژه به اندازه رفتن روی خروجی تمام خبرگزاری‌ها و جنجال درست کردن.
مردی که در شروع وزارتش در ساختمان سئول، از بی‌علاقگی به فوتبال می‌گفت، آن‌قدر در انتقاد از کارلوس کی‌روش و عملکردش در تیم ملی سخن‌سرایی کرده، که حتی با وجود رندی مرد پرتغالی در بستن قرارداد با تیم ملی و انجام کارهای خارج از عرفی مثل بستن قرارداد کمپ تیم ملی در برزیل، هیچ رسانه‌ای حاضر نیست طرف آقای وزیر قرار بگیرد و به نفع او وارد مجادله دو نفره گودرزی- کی‌روش شود.
محمود گودرزی که بعد از انتصاب به مقام وزارت ورزش، اصول کاری‌اش را براساس «منشور چهارده‌گانه ورزش» قرار داده بود، بیشتر از هر اصلی به مصاحبه‌های آتشین و نسنجیده رغبت نشان داده است.
مردی که تصمیمات نسنجیده‌اش در موضوع فدراسیون فوتبال، هیات دولت را بر آن داشت تا نماینده خود، حسنی‌خو را تحت‌عنوان نماینده وزارت ورزش وارد پروسه تمدید قرارداد کارلوس کی‌روش با تیم‌ملی کند.
مردی که انگار ماموریت گرفته تا روشن شدن تکلیف آینده یکی از ضعیف‌ترین وزرای دولت روحانی، مسئول خاموش کردن آتش‌هایی باشد که آقای وزیر با مصاحبه‌هایش روشن می‌کند. مثل آتشی که ایشان در چند روز گذشته روشن کرده بودند.
محمود گودرزی در نشستی که با اهالی فوتبال داشت، به کی‌روش لقب «لمپن وارداتی» داد و البته با واکنش حسنی‌خو درباره اینکه ایشان نظر شخصی‌اش را گفته هم روبه‌رو شد.
آقای وزیر در حالی کی‌روش را به خاطر نبستن دگمه پیراهنش لمپن می‌داند که دوست ندارد نگاهش را به سمت لمپن هايی کج کند که فوتبال باشگاهی‌مان را به این روز انداخته‌اند.
ایشان که در چند هفته گذشته تمام پتانسیل و قدرتش را خرج آشتی با فدراسیون فوتبال و سرمربی تیم‌ملی کرده بود، یک‌دفعه تغییر جهت داد و شروع به انتقاد از فوتبال و کی‌روش- یا به قول خودش مبارزه با فساد- کرد.
ظاهرا فقط کی‌روش یا همان «لمپن وارداتی فاسد پرتغالی» که نیمی از تیم‌های دنیا آرزوی داشتنش را دارند، می‌تواند خواب آقای وزیر را آشفته کند و دلال‌ها و جادوگر‌ها و لمپن هايی که در باشگاه‌هایمان كم نيستند و گويا تا ابد بیخ ریش این فوتبال بسته شده‌اند، دغدغه‌خاطری برای ایشان فراهم نکرده‌اند.
آقای وزیر در اصل دوازدهم از اصول «چهارده‌گانه منشور ورزشی»شان بر ضرورت پاکسازی محیط ورزش از ریا و دروغ گفته و اینکه سوق دادن افراد به توهین و ناسزاگویی کار نادرستی است. به نظر شما پرسپولیسی که امسال زیر نظر آقای وزیر جمع‌وجور شد، چقدر خالی از دروغ و ریا بود و مصاحبه‌های تند ایشان علیه کی‌روش چقدر محترمانه صورت گرفت؟!
منبع:همشهري ماه