پژوهشگاه ارتباطات و فناوري اطلاعات (مركز تحقيقات مخابرات ايران) به عنوان قديمي‌ترين مركز پژوهشي در حوزه فناوري اطلاعات و ارتباطات در ايران، در سال 1349 با امضاي تفاهم‌نامه‌اي بين دولت‌هاي ايران و ژاپن تاسيس شد.
معرفي پژوهشگاه ارتباطات و فناوري اطلاعات با معرفي اعضاي هيأت امناي اين پژوهشگاه به عنوان عالي‌ترين مرجع تصميم‌گيري آن آغاز شده و از دكتر محمود واعظي وزير ارتباطات و فناوري اطلاعات، محمد خوانساري، محمدحسين انتظاري، احمدرضا شرافت، سيد مصطفي صفوي همامي، علي معيني، سيد هادي نادمي، محمود كمره‌اي و برات قنبري به عنوان اعضاي هيات امنا نام برده شده است.
همچنين برات قنبري، محمد خوانساري، سيد هادي نادمي، علي معيني، محمود كمره‌اي، روح‌اله نصيري و فاطمه ثقفي به عنوان هفت عضو كميسيون دائمي هيات امناي پژوهشگاه ارتباطات و فناوري اطلاعات معرفي شده‌اند.
اين پژوهشگاه علاوه بر هيات امنا، داراي اركاني نظير رئيس پژوهشگاه، هيات رئيسه و شوراي پژوهشي نيز است. چهار پژوهشكده «فناوري ارتباطات»، «فناوري اطلاعات»، «امنيت فناوري ارتباطات و اطلاعات» و «سياستگذاري و مديريت راهبردي» در مجموع با 18 گروه پژوهشي نيز در اين پژوهشگاه فعال هستند.
دست‌نامه پژوهشگاه ارتباطات و فناوري اطلاعات همچنين در اشاره به 10 رئيس اين پژوهشگاه از سال 1372 تا كنون (23 سال اخير) به ترتيب از عبدالحميد داراب، مرحوم محمد حكاك، برات قنبري، سيد محمدرضا صدري، علي اصغر عميديان، كمال محامدپور، عباس ظريفكار، مهدي اخوان بهابادي، مرتضي براري و محمد خوانساري (رئيس فعلي پژوهشگاه) ياد كرده است.
اطلاعات مندرج در اين دست‌نامه مبني بر حضور 10 رئيس طي 23 سال در رأس پژوهشگاه ارتباطات و فناوري اطلاعات (مركز تحقيقات مخابرات ايران)، حاكي از عمر مديريتي متوسط 2.3 ساله هر رئيس در اين پژوهشگاه است.
در اين دست‌نامه، ضمن اشاره به چشم‌انداز، بيانيه مأموريت و اهداف راهبردي پژوهشگاه ارتباطات و فناوري اطلاعات، محصولات و دستاوردها، افتخارات و كتاب‌هاي منتشر شده پژوهشگاه نيز معرفي شده‌اند.