به گزارش ایسنا، محمدرضا درویشی همچنین اظهار کرد: اگر جشنواره‌های این‌چنینی وجود نداشتند، آخرین نفس‌های موسیقی نواحی خاموش می‌شد یا از بین می رفت. این موسیقی روبه افول است که البته علت‌های مختلفی هم دارد.
درویشی تاکید کرد: در راستای از بین رفتن موسیقی نواحی نمی‌شود فقط دولت را محکوم کنیم و بگوییم اگر دولت حمایت می‌کرد، اتفاقات خاصی می‌افتاد. حمایت دولتی تنها می‌توانست این افول را به تأخیر بیندازد. البته لازم است که بگویم، این جشنواره کاملا خصوصی است و یک ریال بودجه از دولت نمی‌گیرد، بلکه با سرمایه شخصی «احسان رسول‌اف» برگزار می‌شود.
این پژوهشگر موسیقی که در افتتاحیه دومین جشنواره‌ی موسیقی نواحی و مقامی «آیینه‌دار» سخن می‌گفت، همچنین اظهار کرد: قرار ما در ابتدای امر این بود که جشنواره هر دو سال یک‌بار برگزار شود، اما امسال ما چهارماه زودتر اقدام به برگزاری جشنواره کردیم. آن هم بدون هیچ حمایت دولتی. رسول‌اف هم در شرایط دشوار فرهنگی و اقتصادی، این سرمایه‌گذاری بدون بازگشت را انجام داد.
او با ارائه گزارشی از نخستین دوره‌ی فستیوال «آیینه‌دار» بیان کرد: در این دوره 120 هنرمند از سه استان هرمزگان، بوشهر و خوزستان در جشنواره شرکت می‌کنند و بسیاری از اجراهای ما جنبه‌ی آیینی دارند و اغلب اجراها گروهی است. من از علی مغازه‌ای هم تشکر می‌کنم که با جان برای این جشنواره زحمت کشید.
وی افزود: سرمایه‌گذاری معمولا به کاری گفته می‌شود که سودی هم درپی داشته باشد؛ اما این یک سرمایه‌گذاری یک طرفه است. در واقع، یک پولی می‌رود و هیچ عایدی ندارد.
در مراسمی که 16 خردادماه در تالار رودکی برگزار شد، دبیر هنری جشنواره در سخنانی اظهار کرد: ما معتقدیم موسیقی که در این فستیوال شاهد اجرایش هستیم با هنرنمایی بازماندگان موسیقی نواحی همراه است که این روزها روبه کمرنگ شدن است. البته بعضی شرایط باعث شد که دعوت از این هنرمندان برای ما با سختی همراه باشد.
علی مغازه‌ای در این‌باره توضیح داد: خیلی از هنرمندان موسیقی نواحی هنوز درگیر مشکلات معیشتی هستند. من با هنرمندی تماس گرفتم که در شهر خودش به شغل شریف رفتگری مشغول بود! از او درباره شغلش پرسیدم و این‌که چقدر در روز کار می‌کند؟ او گفت روزی چهار ساعت استراحت دارد. یک بار شب تا صبح بعد کمی استراحت و دوباره کارم شروع می‌شود. وقتی از او برای اجرا در جشنواره دعوت کردم، گفت که اگر بیایم ممکن است، شغلم را از دست بدهم.
مغازه‌ای اظهار کرد: من با ماهیگیرانی صحبت کردم که به جشنواره بیایند، اما گفتند اگر دریا نرویم، روزی هم نخواهیم داشت.
او ادامه داد: موسیقی این هنرمندان اگر امروز در حال خاموشی نباشد، در حال دگرگونی است. ما متوجه شدیم که در هرمزگان افرادی هستند که موسیقی زار اجرا می‌کنند، در حالی که برخی گروه‌های نمایشی، این کار اصلا در تخصص‌شان نیست.
دبیر هنری جشنواره یادآوری کرد: اگر افرادی مثل فوزیه مجد یا محمدرضا درویشی تلاشی برای ثبت و ضبط نمونه‌های دقیق این موسیقی‌ها نمی‌کردند، معلوم نبود دقیقا چه اتفاقی می‌افتاد. ما سال گذشته چهار استاد برجسته خراسان و بلوچستان را از دست دادیم که به قول حسین علیزاده با رفتن هریک از آن‌ها بخشی از موسیقی به زیر خاک می‌رود.
مغازه‌ای افزود: ما سعی کردیم درختی بکاریم تا این هنرمندان از ثمره و میوه این درخت بهره ببرند و امیدوارم حتی اگر زمانی هر کدام از ما نباشیم این جشنواره ادامه داشته باشد و تا وقتی این هنرمندان در حیات هستند، ثمره‌ی کارشان را ببینند.
اجرای خالو قنبر راستگو با «نی جفتی» همراه ساز‌های کوبه‌ای بخش دیگری از افتتاحیه بود. همچنین شروه‌خوانی گروه بوشهری اجرا شد.