تعداد متقاضيان، فقط امسال نسبت به سال گذشته 150هزار نفر كمتر شده و شانس قبولي در برخي رشته‌ها بالاي 100درصد است. با اينكه كنكور ديگر تب و تاب گذشته را ندارد، با اينكه از جمعيت 2ميليوني و رقابت‌هاي نفسگير براي رسيدن به يك صندلي در دانشگاه خبري نيست و با اينكه انگار ديگر كسي به‌خاطر كنكور افسرده نمي‌شود اما حكايت كنكور همچنان همان است كه بود. تبليغات مختلف براي كلاس‌هاي كنكور دماسنج‌هايي هستند كه نشان مي‌دهند، درجه تب كنكور هنوز بالاست.
اينكه چه كساني از گرم بودن تنور كنكور نان مي‌خورند و چرا اراده‌ها براي حذف كنكور پررنگ نيست، موضوعي جداگانه و قابل تامل است. اما هنوز خبري از افزايش تأثير سوابق تحصيلي در نتيجه كنكور نيست و قرار است آزمون چند ساعته كنكور، سرنوشت‌ساز باشد. در 2 روز آينده و در 4آزمون جداگانه، مسير زندگي 888 هزارنفر- كه بيشتر‌شان هم جوان هستند- تعيين مي‌شود.
واقعيت اين است كه بسياري از داوطلبان هر سال از وضعيت حوزه‌هاي امتحاني گلايه دارند. محل برگزاري امتحان گاهي آنقدر دور تعيين مي‌شود كه رسيدن به آن بخش زيادي از انرژي فرد را مي‌گيرد. البته حالا صحبت كردن از اين دوري هم بي‌فايده است. اما دست‌كم مي‌شود درباره چيزهاي ديگري حرف زد و اميدوار بود كسي كاري بكند. گرماي هوا هر روز بيشتر مي‌شود و پيش‌بيني مي‌شود گرماي هوا در تهران و در روزهاي برگزاري كنكور به 38درجه هم برسد، حساب شهرهاي گرمسيري كه جداست. تجربه ما در برگزاري كنكور 45ساله شده است، اگر نمي‌توانيم اين مسير نادرست گزينش دانشجو را اصلاح كنيم، دست‌كم به فكر خنك كردن دماي حوزه‌هاي امتحاني باشيم. ۴۸۳حوزه امتحاني را با تعدادي پنكه هم مي‌توان خنك نگه داشت.