براساس گزارش ساينس الرت،مهندسان دانشگاه استنفورد به تازگي كاربردي كاملا متفاوت را براي آب ابداع كرده‌اند و با استفاده از اين مايع حيات‌بخش نسل جديدي از رايانهاي كاربردي ابداع كرده‌اند كه در آن به جاي الكترون‌ها از قطرات آب مغناطيسي استفاده شده‌است.
اين رايانه آبي جديد با استفاده از جريان ذرات باردار از ميان ريز‌شبكه‌ها عملكردي به دقت چرخدنده‌هاي ساعت داشته و از توانايي پردازش عمليات پيچيده برخوردار است. عملكرد اين رايانه آبي جديد مبتني بر حركت قطرات ريز مغناطيسي آب بوده و هدف نهايي آن استفاده از چنين سيستمي در كنترل و تغيير اطلاعات و ماده‌است به شكلي كه رايانه‌هاي عادي قادر به كنترل و تغيير اطلاعات هستند. به گفته محققان رايانه‌هاي الكتريكي درحال حاضر وظيفه پردازش اطلاعات را به عهده دارند، اما هدف اين پروژه ساخت نسل جديدي از رايانه‌ها است كه بتواند با دقتي بسيار بالا ماده (در اين پژوهش آب) را كنترل كرده و دچار تغيير سازد.
مانو پراكاش استاديار دانشگاه استنفورد بيش از يك دهه به ساخت چنين سيستمي فكر كرده‌بود و به تدريج قطعات مختلف اين رايانه آبي در ذهنش شكل گرفتند كه اصلي ترين آنها يك ساعت عملياتي دقيق بود كه بتواند عمليات منطقي را اجرا كند و همين قطعه توانست ابداع وي را به واقعيت تبديل كند.
اگرچه يافتن راهي براي كنترل قطرات آب به واسطه گنجاندن نانوذرات مغناطيسي درون آنها كار امكان‌پذيري بود، اما يافتن راهي براي هماهنگ‌سازي و همزمان‌سازي حركات اين قطرات بسيار دشوار به نظر مي‌آمد. در رايانه‌هاي عادي،اين كار به عهده ساعت است،ابزاري كه كوچكترين فعاليت . حركت در رايانه را به دقت زير نظر داشته و كنترل مي‌كند.. اما مهندسان استنفورد از يافتن ابزاري مشابه كه بتواند عملكرد مشابهي با ساعت رايانه داشته‌باشد، نااميد شده‌بودند تا اينكه در نهايت ايده استفاده از ميدان مغناطيسي چرخان به ذهنشان خطور كرد.
به گفته پراكاش، هرزماني كه اين ميدان مغناطيسي واروونه مي‌شود، قطب‌هاي مغناطيسي آن وارونه شده و ذرات باردار را در مسيري جديد و تعيين شده هدايت مي‌كند. هريك از اين چرخش‌ها برابر يك چرخه ساعت است و هر قطره آب در اين سيستم با هر چرخش ميدان مغناطيسي يك قدم به جلو رانده مي‌شود.
محققان دريافتند اين ساعت مغناطيسي ميتواند سيستم را با هماهنگي بينظيري به جلو براند، به بياني ديگر اين سيستم ميتواند براي هميشه بدون كوچكترين خطايي به فعاليت خود ادامه دهد. اين سيستم همچنين به واسطه غياب يا حضور قطرات آب كه عملكردي مشابه صفرها و يك‌هاي سيستم‌هاي رايانهاي عادي را دارند، ميتواند اطلاعات را حمل كرده و پردازش كند.
به گفته محققان براساس اين قوانين مي‌توان تمامي دروازه‌هاي منطقي جهاني مورد استفاده در تجهيزات الكترونيكي را به واسطه تغيير الگوي چينش ماده در تراشه ايجاد كرد. مهندسان همچنين نشان دادند با استفاده از اين سيستم مي‌توان ماشين ساده‌اي با حافظه‌اي به گنجايش يك بيت ايجاد كرد. تراشه ابداعي محققان درحال حاضر ابعادي برابر نصف يك تمبر پستي داشته و قطرات آب مورد استفاده در آن ريزتر از دانه‌هاي گل شقايق هستند.