داوود ميرشكار در گفت‌وگو با مهر، تصريح كرد: جابه‌جايي حدود ۳۰هزار قطعه مرجان در بندر شهيدبهشتي كه نزديك به 5سال پيش اتفاق افتاد، مورد تأييد سازمان حفاظت محيط‌زيست بود، اما متأسفانه حقيقت اين است كه مكان جديد براي مرجان‌ها مناسب نبود. (اين مرجان‌ها در پي اجراي طرح توسعه اسكله بندر شهيد بهشتي چابهار با موافقت سازمان حفاظت محيط‌زيست از زيستگاه اصلي خود به منطقه‌اي در مجاورت هتل ليپار چابهار منتقل شدند.)
- اجراي طرح انتقال با وجود مخالفت كارشناسان
مديركل دفتر زيست‌بوم‌هاي دريايي سازمان حفاظت محيط‌زيست در حالي از شكست پروژه انتقال مرجان‌ها خبر‌مي‌دهد كه 7 آبان‌ماه 87 درگزارشي با عنوان « نگذاريد مرجان‌ها قرباني شوند» كه در صفحه محيط‌زيست همشهري منتشر شد نسبت به اجراي طرح انتقال مرجان‌ها هشدار داده شده بود.
در آن گزارش و گزارش‌هاي پيش از آن، كارشناسان و متخصصان محيط‌زيست دريايي از مسئولان وقت سازمان حفاظت محيط‌زيست خواسته بودند مانع اجراي پروژه‌اي شوند كه نتيجه آن از قبل روشن بود اما به‌رغم همه مخالفت‌ها اين پروژه با حمايت قاطع سازمان حفاظت محيط‌زيست در دستور كار قرار گرفت. پروژه‌اي كه به‌گفته مجري آن، يك‌و‌نيم‌ميليارد تومان هزينه مطالعات آن شده بود و 500ميليون تومان نيز براي عمليات اجرايي آن اختصاص يافته بود.
بخش جالب ماجرا آنجا بود كه همان زمان كارشناسان اعلام كردند كه سازمان حفاظت محيط‌زيست حداقل كاري كه مي‌تواند انجام دهد اجراي آزمايشي اين طرح است تا درصورت موفقيت، پروژه مرجان‌ها اجرايي شود. با وجود اين، در آن زمان سازمان حفاظت محيط‌زيست با اعلام اينكه براي اجراي اين كار از دست‌اندركاران پروژه انتقال مرجان‌ها ضمانت مي‌گيرد با اجراي طرح انتقال مرجان‌ها موافقت كرد.
با اعلام درخواست ضمانت ازسوي سازمان حفاظت محيط‌زيست، كارشناسان ضمن انتقاد از اين رويه دور از انتظار سازمان محيط‌زيست تأكيد كردند كه؛ «درصورت ناموفق بودن اين طرح، دريافت ضمانت چه دردي از مرجان‌هاي از دست‌رفته دوا مي‌كند.» براي نمونه دكتر محمدرضا فاطمي، مدير گروه بيولوژي دريا، واحد علوم و تحقيقات دانشگاه آزاد اسلامي همان زمان در گفت‌وگو با همشهري با اعلام اينكه: «براي نخستين‌بار است كه براي طبيعت ضمانت درخواست مي‌شود.» گفت كه، «اگر اين‌گونه از بين رفت آن وقت سازمان حفاظت محيط‌زيست مي‌خواهد اين ضمانت را صرف چه كاري بكند؟ آيا صرف گرفتن ضمانت مي‌تواند بقا و حيات مرجان‌ها را تضمين كند؟»
همزمان، دكتر بهروز دهزاد، اكولوژيست و استاد دانشگاه شهيد بهشتي هم كه به دعوت يكي از مهندسان مشاور، مطالعاتي درباره مرجان‌هاي خليج چابهار انجام داده بود، ضمن انتقاد از انتقال مرجان‌هاي چابهار به همشهري گفت: «در كشور ما اغلب بدون درنظر گرفتن قابليت‌ها و براساس منافع مقطعي برنامه‌ريزي مي‌شود، با همين نگاه است كه زيستگاه مرجاني عسلويه كه در دنيا بي‌نظير بود و تنها منطقه‌اي بود كه 3گونه مرجان (شاخ‌گوزني، ميزي و مغزي) در آن وجود داشت، قرباني توسعه صنايع نفت و پتروشيمي شد، درحالي‌كه قرار گرفتن جنگل‌هاي زيباي حرا در كنار منطقه مرجاني عسلويه و شفاف بودن آب به‌دليل رسوب‌گذاري، ارزش اكوتوريستي اين منطقه را صد چندان كرده بود و مي‌توانست به مركزي براي انواع ورزش‌هاي آبي و آموزش غواصي تبديل شود.» دهزار يادآورشد:«پيش از آنكه مرجان‌هاي عسلويه نابود شوند يك تخمين ساده نشان داد كه با يك سرمايه‌گذاري 20ميليارد دلاري مي‌توان حداقل 150سال، سالي 20ميليارد دلار درآمد ارزي خالص كسب كرد. البته اين حداقل درآمد با يك سرمايه‌گذاري كوچك بود؛ درآمدي معادل صادرات نفت در يك سال. با وجود اين، امروز قرار است همين فاجعه در خليج چابهار تكرار شود، همچنان‌كه در كيش و قشم هم مرجان‌ها قرباني شدند»
- توجيه با وجود شكست پروژه
با وجود همه اين هشدارها، سازمان حفاظت محيط‌زيست تن به اجراي انتقال مرجان‌ها داد و اكنون، داوود ميرشكار، مديركل زيست‌بوم‌هاي اين سازمان مي‌گويد كه اين پروژه با شكست مواجه شده است. اين مسئول محيط‌زيست گرچه در مقام توجيه اين طرح مي‌گويد كه با توجه به محدوديت فضايي، سازمان حفاظت محيط‌زيست مجبور بود كه خليج چابهار را به‌عنوان مكاني جديد براي انتقال مرجان‌ها از بندر شهيد بهشتي كه در آن اسكله‌‌‌سازي شده بود، انتخاب كند. اما بايد مشخص شود كه چرا متوليان وقت سازمان همه هشدارهاي مشفقانه كارشناسان را در آن زمان ناديده گرفتند. براين اساس، انتظار مي‌رود مسئولان سازمان حفاظت محيط‌زيست ضمن پيگرد متخلفان، ضمانتي را كه براي اجراي اين كار از دست‌اندركاران دريافت كرده‌اند اجرايي كنند.
ميرشكار درادامه بازهم در مقام توجيه مي‌گويد كه البته در ماه‌هاي اول انتقال، وضعيت مرجان‌هاي منتقل شده خيلي بد نبود و قرار بود كه هم سازمان بنادر و هم مؤسسه تحقيقات شيلات در پايش وضعيت اين مرجان‌ها با سازمان حفاظت محيط‌زيست همكاري كنند كه متأسفانه از سوي سازمان بنادر هيچ همكاري‌اي اتفاق نيفتاد و مؤسسه تحقيقات شيلات نيز به‌دليل محدوديت مالي، بيش از اين نمي‌توانست با سازمان حفاظت محيط‌زيست همكاري كند.