موانع مختلفي پيش‌روي برگزاري كرسيهاي آزادانديشي وجود دارد كه برخي از آنها مربوط به حوزه اجرا مي‌شوند. پيش از اين معاون فرهنگي وزير علوم در گفت‌وگو با همشهري تأييد كرده بود كه عده‌اي با حسن نيت و از آنجايي كه فكر مي‌كنند طرح برخي مسائل به صلاح دانشجو و دانشگاه نيست، مخالف برگزاري كرسيهاي آزادانديشي هستند. بي‌تعارف بايد گفت كه گروهي معتقدند ارگان‌هايي مانند بسيج يكي از موانع هستند اما مسئولان بسيج دانشجويي چه مي‌گويند؟
- دانشجو نبايد بترسد
سرپرست سازمان بسيج دانشجويي كشور با بيان اينكه كرسيهاي آزادانديشي يك بحث چندساله است كه با وجود تأكيدات فراوان روي آن هنوز اجرايي نشده، به همشهري مي‌گويد: بايد در دانشگاه‌ها گفت‌وگوي منطقي حاكم باشد، دانشجو و استاد بتوانند بدون ترس حرف‌شان را بزنند، براي آن استدلال ارائه كنند و تحمل كنند تا مخالف‌شان نيز حرفش را بزند. البته در كرسيهاي آزادانديشي هياهو، جنجال و توهين به مقدسات مورد قبول نيست و بايد قانون رعايت شود. داوود گودرزي معتقد است كه اگر اين ويژگي‌ها در دانشگاه رعايت شود آنچه مدنظر مقام معظم رهبري بوده، محقق مي‌شود و در نتيجه دانشگاهيان بدون نياز به اردوكشي خياباني و تجمع و فضاهاي مجازي، نظارت و دغدغه‌هايشان را با خيال راحت در دانشگاه بيان مي‌كنند.
گودرزي نه‌تنها مخالفت بسيج با برگزاري اين كرسي‌ها را قبول ندارد بلكه با اشاره به اينكه تعداد درخواست‌هاي بسيج دانشجويي براي برگزاري كرسيهاي آزادانديشي به‌مراتب بيش از ساير تشكل‌هاي دانشجويي است، مي‌گويد: به همين نسبت تعداد مخالفت‌هايي كه با اين درخواست‌ها شده نيز خيلي بيشتر است. بسيج نه‌تنها مخالفتي با برگزاري اين كرسي‌ها ندارد، بلكه منتقد رويكرد فعلي هم هست. مجموعه مديريتي برخي دانشگاه‌ها نسبت به اين موضوع بيش از حد حساس هستند و خيلي طول مي‌كشد تا موضوع مورد بحث كرسي آزادانديشي را بررسي و تصويب كنند و مجوز بدهند. فكر مي‌كنم اگر با ديد بازتري به موضوع نگاه كنند و سعه صدر و تحمل بيشتري داشته باشند و نگاه خاص و تهديدي به دانشگاه نداشته باشند، در كرسي آزادانديشي با هر موضوعي هيچ اتفاقي نمي‌افتد. بايد اجازه بدهند دانشجو حرفش را بزند و مخالفان و موافقان نيز نظرشان را ارائه كنند. برخي روساي دانشگاه‌ها و حراست دانشگاه‌ها خيلي سخت گرفته‌‌اند، فكر مي‌كنند اگر يك استاد يا دانشجويي حرفي را زد الان كشور به هم مي‌خورد.
وي همچنين منتقد آيين‌نامه‌هاي فعلي در اين زمينه است و مي‌گويد: اين آيين‌نامه‌ها نه‌تنها كمكي به برگزاري كرسيهاي آزادانديشي نكرده بلكه موجب كندي در اين امر شده‌است. دانشجويان نبايد زياد دنبال قالب‌ها و كليشه‌ها باشند و مي‌توان كرسي آزادانديشي50نفر و 500نفره هم برگزار كرد. بدنه دانشجويي بايد نگاه بازتري نسبت به كرسي آزادانديشي داشته باشد.
درخواست‌هاي بسيار زيادي از سوي تشكل‌هاي دانشجويي و بسيج دانشجويي براي برگزاري كرسيهاي آزادانديشي به هيأت نظارت در دانشگاه‌ها ارائه شده كه با آنها حتي در ترم جاري مخالفت شده‌است. براي مثال، درخواست با موضوع هسته‌اي، مذاكرات و مباحث اقتصادي و اجتماعي ارائه كرده‌ايم كه موافقت نشده‌است.
- مديران محافظه‌كار
رئيس بسيج دانشجويي دانشگاه تهران نيز وضعيت امروز كرسيهاي آزادانديشي را فاجعه‌آميز توصيف كرده و گزارش‌هاي مسئولان را شانه خالي‌كردن از پاسخگويي و رفع مسئوليت مي‌داند. سيدمحسن ميرحاجي اين ادعا را كه بسيج مخالف برگزاري كرسيهاي آزادانديشي است، تبليغات رسانه‌اي مي‌داند و مي‌گويد: مي‌خواهند كم‌كاري خودشان را توجيه كنند و به گردن ديگري بيندازند. آقايان عزمي براي برگزاري كرسيهاي آزادانديشي ندارند و دوام صندلي خودشان را آرام نگه داشتن دانشگاه و نرفتن به سمت تضارب انديشه‌ها مي‌دانند. به صراحت به عنوان عضوي از بسيج دانشجويي اعلام مي‌كنم كه ما آمادگي برگزاري كرسيهاي آزادانديشي و مناظره درباره هر موضوعي، با هر كسي و در هر جايي داريم، زيرا معتقديم دانشگاه محل تضارب آرا و انديشه است و اين كار را موجب پيشرفت كشور مي‌دانيم.
رئيس بسيج دانشجويي دانشگاه تهران معتقد است كه يكي از موانع برگزارنشدن كرسيهاي آزادانديشي اين است كه طرف مقابل، تمايل چنداني به بيان عقايد و نظراتشان در كرسيهاي آزادانديشي ندارند بلكه سعي مي‌كنند عقايدشان را از طرق زيرزميني مطرح و پيگيري كنند. او توضيح مي‌دهد: تجربه‌هاي متعددي داريم كه درباره موضوعات آمادگي برگزاري مناظره را داشته‌ايم و از طرف مقابل دعوت كرده‌ايم ولي آنها به بهانه‌هاي مختلف از بيان نظراتشان طفره رفته‌اند. ميرحاجي درباره اينكه برخي مي‌گويند آزادي پس از بيان انديشه وجود ندارد، توضيح مي‌دهد: ما واقعا چنين چيزي را در دانشگاه نمي‌بينيم، افراد عقايدشان را مطرح مي‌كنند و نشريات خاص خودشان را دارند. براي مثال در دانشگاه تهران برنامه يك‌طرفه كمونيستي برگزار شد و هيچ برخوردي هم رخ نداد، درحالي‌كه ما معتقد بوديم با توجه به اينكه ترويج عقايد انحرافي و التقاطي در نظام اسلامي مشكل دارد، بايد جلوي اين برنامه گرفته شود. برخي استادان در كلاس عقايد خودشان را بيان مي‌كنند اما حاضر نمي‌شوند در كرسيهاي آزادانديشي حضور پيدا كنند و از عقايدشان دفاع كنند. شايد برخي مي‌دانند منفعت‌طلبي و منفعت‌جويي در بيان نكردن عقايد است، از سوي ديگر موافق هستند كه عقايدشان باطل است.
- حرف جديدي وجود ندارد
داوود گودرزي، سرپرست سازمان بسيج دانشجويي كشور:يكي از موانع توسعه كرسيهاي آزادانديشي دلايل كمبود زايش علمي توسط استادان در دانشگاه‌ها اين است كه كسي حرف نويي نمي‌زند.حرف‌ها به ويژه در حوزه علوم انساني تكراري است. اگر حرف جديدي نبود گوش شنوايي هم پيدا نمي‌شود.
سيد محسن ميرحاجي رئيس بسيج دانشجويي دانشگاه تهران: آقايان نمي‌دانند كه كرسيهاي آزادانديشي با عمل انقلابي اجرا مي‌شود و نه با دادن دستورالعمل و شيوه‌نامه. ما به جاي شيوه‌نامه به عمل انقلابي احتياج داريم كه 2 نفر بيايند و نظرشان را آزادانه بيان كنند.