با وجود اين گاهي براي رفع مشكلي در يك‌نقطه شايد لازم نباشد به‌دنبال ماده‌ها و تبصره‌هاي قانوني مصوب مجلس بود؛ يعني مي‌شود فراتر از قانون نيز براي رفع مشكلي دست به‌كار شد؛ صدالبته كه اين، نبايد بي‌قانوني را در پي داشته باشد. نمونه اينها بيشتر وقتي نمود پيدا مي‌كند كه مسئولان در سفرهاي استاني از نزديك با مشكلات جدي نقاطي از كشور آشنا مي‌شوند و وظيفه خود مي‌دانند كه براي حل آن وعده دهند و سپس عمل كنند.
يك‌نمونه حركت فراتر از قانون، وعده‌اي بود كه وزير راه و شهرسازي دولت پيشين به اهالي مناطق جنوب غرب پايتخت داد تا مشكلات‌شان به‌خاطر وجود خطوط ريلي حل شود. وي از هيأت دولتي بود كه سفرهاي استاني و البته وعده‌هايشان ركورددار شد اما خيلي از آنها رنگ و بوي اجرايي نگرفت؛ مثل وعده به زيرزمين رفتن خطوط راه‌آهن در مناطق 17و 18پايتخت، به‌طول حدودا 11كيلومتر. نيكزاد كه اتفاقا فيلم ضبط شده از او و وعده‌اش، الآن به سندي بس عذاب‌آور براي اهالي محله خليج‌فارس منطقه 18تبديل شده، آن زمان در جمع مردم اين محله گفت:
« كار به زير زمين رفتن خطوط ريلي را از انتهاي محدوده (محل نزديك تقاطع آزادگان و جاده قديم كرج) شروع مي‌كنيم. براي همين نمايندگاني را مشخص كرده‌ايم تا كار را پيگيري كنند و انجامش قطعيِ قطعيِ قطعي است.» اگرچه وعده دولت پيشين در منطقه 17به‌صورت ضرب‌الاجلي طي آخرين روزهاي كاري دولت انجام شد و دولت يازدهم هم كار را در محدوده غيرمسكوني منطقه18ادامه داد اما وعده مذكور در محله مسكوني خليج‌فارس اجرايي نشده و همچنان خطوط ريلي به‌طول 1200متر روي زمين مانده است.
اين در حالي است كه مديريت شهري بارها اعلام كرده آمادگي لازم را براي احداث مبلمان شهري در سطح رويي بخش‌هايي كه خطوط ريلي به زيرزمين رفته‌اند دارد. شهردار تهران هم 25خرداد امسال، به شهروندان نويد داد اين مسير 10كيلومتري با عرض 36متر تا سال آينده تبديل به فضاهاي خدماتي با رويكرد فضاي سبز شود. پس مي‌توان نتيجه گرفت كه شهرداري تهران براي آن 1200متر خطوط ريلي باقيمانده روي سطح هم آمادگي لازم را در ايجاد فضاهاي نشاط‌آور دارد؛
اتفاقي كه مي‌تواند تحولي شگرف را در محله مذكور رقم بزند. حال سؤال اين است كه چرا وعده آقاي وزير راه و شهرسازي دولت پيشين براي اين 1200متر ريل‌آهن اجرا نمي‌شود و مسئولان شركت راه‌آهن پاي كار نمي‌آيند؟ درصورتي كه يكي از تبعات عمل نشدن چنين وعده‌هايي چيزي نيست جز دلسردي مردم به شعارها و وعده‌هاي مسئولان يا نامزدهاي انتخاباتي. شايد مردم بايد براي رفع مشكلات‌شان دنبال مصوبه گرفتن از مجلس باشند كه البته نتيجه‌اش تضعيف قوه مقننه خواهد بود.