اين روايت داگلاس پيتر بيل، رئيس فدراسيون واليبال آمريكا، بازيكن و سرمربي سابق اين تيم است كه در زمان مربيگري خود نخستين مدال طلاي المپيك واليبال اين كشور را در بازي‌هاي سال 1984به‌دست آورده است. او كه به همراه تيم ملي واليبال آمريكا به ايران آمده، درباره ايران و آنچه ديده است به ايرنا مي‌گويد: «من در اين سفر به اين نتيجه رسيدم كه هر چه در روزنامه‌ها نوشته مي‌شود، غلط است. با توجه به اينكه تيم كشتي آمريكا قبلا به ايران سفر كرده بود، با مسئولان فدراسيون كشتي و اين تيم درباره اين سفر صحبت كردم، آنان عقيده داشتند كه ميزباني ايران خوب است و در مدت سفر به تهران خيلي خوب پذيرايي شده‌اند. من هم در مدت حضورم در ايران به اين نتيجه رسيدم كه ايران كشور خوبي براي سفر است و اگر دوباره پيشنهاد سفري داشته باشم، ايران را انتخاب مي‌كنم.»
رئيس فدراسيون واليبال آمريكا درباره تهران هم مي‌گويد: «جاهاي زيادي را در شهر تهران نرفتم، تنها بازديدي از برج ميلاد به همراه تيم ملي واليبال آمريكا داشتيم كه جذابيت‌هاي خود را داشت. اما خود شهر تهران همانند بسياري از شهرهاي ديگر معمولي است. من تاكنون سفر به تهران نداشتم كه بخواهم با سفر قبلي مقايسه كنم، اما به‌نظرم شهري معمولي و هماهنگ با زندگي‌هاي امروزي است. 2هديه كوچك از صنايع‌دستي ايران براي خانواده‌ام خريدم.»
وي درباره تماشاگران پرشور ايراني نيز كه در سالن به تشويق تيم ملي واليبال كشورمان پرداختند هم گفت: «دركشورهايي مانند ايران و برزيل شكست تيم ميزبان بسيار سخت است زيرا تماشاگران نقش مهمي در موفقيت و برد تيم ملي واليبال آنان دارند. اما در آمريكا شرايط متفاوت است. در بازي‌هاي خانگي تيم ما با ايران و لهستان، تماشاگران ايران يا لهستان بيشتر از آمريكايي‌ها بودند. درست است كه حمايت كمتري در اين ديدارها داريم اما ياد گرفتيم كه بدون اتكا به تماشاگران براي پيروزي تلاش كنيم.»