به گزارش مهر، آیت‌الله العظمی لطف‌الله صافی گلپایگانی در پیامی به همایش تجلیل از حضرت خدیجه (س)، به بیان بزرگی و عظمت این بانو پرداخت.
در این پیام آمده است: رحلت بانوی بزرگ اسلام، همسر فداکار و مهربان رسول خدا (ص)، ام الزهرا و ام الائمه النجباء (صلوات الله علیهم)، حضرت خدیجه کبری (علیها افضل صلوات المقربین) را به پیشگاه فرزند بزرگوارش حضرت صاحب العصر والزمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و به تمام شیعیان و شما عزیزان حاضر در این مجلس با عظمت، تسلیت و تعزیت عرض می‌کنم.
تجلیل از شخصیتی که حق بسیار زیادی بر اسلام، بلکه بر جهان بشریت دارد، و سهم بزرگی برای پیشرفت این دین آسمانی داشت، بر همه مسلمانان جهان، لازم و واجب است.
حقوقی را که آن حضرت بر آحاد مسلمانان دارد، نمی‌توان در یک مجلس و صدها مجلس بیان کرد؛ بلکه باید اساتید بزرگ و دانشمندان علوم اسلامی و تاریخ‌نویسان صادق، بخش بزرگی از زندگی خود را به معرفی حیات حضرت خدیجه (علیهاالسلام) و خدمات فراوانی که به اسلام داشت اختصاص دهند.
او بانویِ بی‌همتایِ حرم نبوت و مادر یازده اختر تابناک برج امامت بود که خدا خواست ایشان را در عقل و ادب و حکمت و بصیرت و معرفت، نابغه و ممتاز کند. او نمونه برجسته کمال و نبوغ و فهم و بینش بود که همانند آن را در مردان و زنان کمتر می‌‌توان یافت.
عفت، نجابت، طهارت، سخاوت، صمیمیت، مهر و وفاداری با شوهر، همه از جمله صفات فاضله ایشان بود.
قبل از اسلام، خدیجه را طاهره و سیده نساء قریش می‌خواندند و در اسلام، یکی از چهار بانویی بود که بر تمام بانوان فضیلت و برتری دارند و غیر از دختر عزیزش حضرت زهرا (سلام‌الله علیها)، هيچ بانويي اين مقام و فضيلت را نيافت.
خدیجه برای پیامبر عالیقدر اسلام، نعمتی بزرگ و رحمتی از رحمت‌های واسعه الهی بود. پیامبر اکرم که آورنده بزرگترین رسالت‌های آسمانی بود، از طرف خداوند متعال مأموریت یافت که با تمام خرافات و مظاهر شرک و بت‌پرستی و ظلم و بیدادگری و محرومیت‌های توده‌های ضعیف و با فقر و جهالت و نادانی و فساد و گناه مبارزه کند؛ و با ستمگران و بت‌پرستان متعصّب و با استعمار و با عادات و سنت‌های باطل جهاد نماید.
دشمنان برای خاموش‌کردن صدای توحید و بانگ روح‌بخش الله اکبر و لا اله الا الله با هم همدست شدند و به هر طریقی با آن حضرت مبارزه نمودند. آن حضرت را در بیرون خانه آن قدر اذیت و آزار می‌کردند که نمی‌شود همه آنها را بازگو نمود اما شخصیتی که آن حضرت را دلداری می‌داد و بر جراحت‌های ایشان مرهم می‌گذاشت و با آغوشی باز و با مهر و عطوفت و ایمان قوی، استقبال می‌نمود، حضرت خدیجه کبری (علیهاالسلام) بود.
بانوی بزرگ مکه که از نظر ثروت و مال در کمال ناز و نعمت و آسایش بود، از زندگی اشرافی و تجملات و اموال بسیار و عزت ظاهری، چشم پوشید و همه را برای پیشبرد اهداف عالی شوهر عزیزش داد و در کنار همسرش در سخت‌ترین شرایط، زندگی نمود و او را یاری کرد.
آری! خداوند متعال، خدیجه را به پیامبرش عطا نمود که او یار بزرگ پیامبر در دعوت به توحید باشد و خدیجه در اسلام، مقامی پیدا کرد که در بین بانوان غیر از دختر بزرگوارش، کسی آن مقام و افتخار را ندارد.
امروز ما وظیفه داریم که گوشه‌ای از کمالات و صفات بلند آن حضرت را برای جهانیان بخصوص زنان بازگو کنیم و ایشان را به عنوان الگوی بزرگ خدمت به اسلام و پیامبر و شوهرداری به مردم معرفی نماییم، و راه و روش ایشان را دنبال کنیم.