براساس گزارش فاكس‌نيوز، سه گونه از اين خرچنگ‌ها در جهان شناخته شده‌اند و دانشمندان در مقاله‌اي جديد به بررسي ويژگي‌هاي رفتاري يكي از اين گونه‌ها كه كيوا تايلري ناميده مي‌شود پرداخته‌اند،خرچنگ سفيد موداري كه ساكن اقيانوس منجمد جنوبي است.
محققان اولين‌بار در سال 2010 با استفاده از زيردريايي كنترل از راه دور از اين جاندار اعماق اقيانوس عكسبرداري كردند. اما اين زيردريايي‌ها علاوه بر عكسبرداري چند خرچنگ را نيز از عمق دو هزار و 600 متري به سطح آب آورد تا دانشمندان بتوانند روي آنها مطالعه كنند.
از آن زمان به‌بعد محققان به واسطه توالي‌نويسي ژنتيكي و اسكن به مطالعه اين جاندار پرداختند. به گفته محققان بسياري از ويژگي‌هاي اين جاندار، مانند سفيد بودن و مودار بودن بدنش ناشي از سازگاري او با زيستگاهش است. اين جانداران در دهانه حفره‌هاي آبگرم كف اقيانوس‌ها زندگي مي‌كنند زيرا آب خارج از اين دهانه‌ها به شدت سرد و نزديك به صفر است.
تنها خرچنگ‌هاي يتي ماده هستند كه جرات خروج از دهانه اين آبفشان‌ها را دارند، زيرا بايد در دمايي كمتر تخمگذاري كنند. اين خرچنگ‌هاي مادر پس از تخمگذاري به دليل گرسنگي و ناتواني براي بازگشت به دهانه حفره‌ها،مي‌ميرند.
خرچنگ‌هاي يتي رژيم غذايي جالب توجهي دارند و براي تامين مواد غذايي خود از تكنيكي نامتعارف استفاده مي‌كنند. اين جانداران از پرزهاي بدن خود براي رشد دادن باكتري‌ها استفاده مي‌كنند،درواقع اين پرزها نقش باغچه‌اي را ايفا مي‌كنند كه غذاي مورد علاقه خرچنگ‌ها،يعني باكتري‌ها در آن رشد مي‌كند.
اين جانداران همچنين براي اينكه بتواننداز ديواره‌هاي شبيدار حفره‌ها بالا بروند، داراي پاهايي خاص هستند كه در انتهاي آنها برجستگي وجود دارد كه به گفته دانشمندان، اين نيز بخشي از سازگاري جاندار با زيستگاهي است كه در آن سكونت دارد.
باوجود اينكه برخي از اسرار زندگي اين خرچنگ‌ها توسط دانشمندان آشكار شده‌است،اما محققان هنوز نمي‌دانند خرچنگ‌هاي كوچك پس از سرازتخم بيرون آوردن چگونه مي‌توانند خود را از ميان آب‌هاي منجمد به حفره‌هاي آّب گرم برسانند. همچنين هنوز مشخص نيست چطور خرچنگ‌ها توانسته‌اند در دو منطقه داراي جريان آب گرم كه كيلومترها از يكديگر فاصله دارند،كلوني تشكيل دهند.