با او درباره موضوع ازكارافتادگان نيازمند كه اين روزها مورد توجه مجلس و رسانه‌هاست گفت‌وگو كرده‌ايم:
- نهادهاي حمايتي مي‌گويند بخشي از فقرا بايد توانمندسازي شوند و آموزش ببينند ولي چرا فقر كساني كه امكان توانمندسازي ندارند و ديگر نمي‌توانند شاغل بشوند، از بين نرفته است؟
علت اين است كه تمهيدات تأمين اجتماعي لازم و فراگير را در جامعه ايجاد نكرده‌ايم. با فراگيرشدن تأمين اجتماعي اين مشكل حل مي‌شود.
- ما در متون اسلامي راجع به مساكين توصيه‌هاي زيادي داريم، در تعاليم ارامنه هم آيا چنين توصيه‌هاي هست؟
طبيعتاً اديان توحيدي و اديان ابراهيمي هر كدام به‌نحوي بر حمايت از فقرا و احسان و سخاوت نسبت به آنها و توجه به حالشان اشاره داشته‌اند. البته بسته به موقعيت‌هاي جغرافيايي تاريخي و شايد سياسي، نوع رويكردها متفاوت بوده است.
- شما در مدتي كه در مجلس بوديد، آيا ديده‌ايد كه نماينده‌اي با پرداخت حداقل معيشت به مساكين مخالف باشد؟
تا آنجا كه من ديدم نه.
- پس چرا فقر از بين نرفته؟ آيا پول نداشتيم؟
شايد در مقطعي با مشكل مواجه بوده‌ايم، اما فكر مي‌كنم كه ما هميشه پول داشته‌ايم. مشكل اين است كه اين منابع به سمت فقرا هدايت نمي‌شود. مسئله اين است كه فقرا بايد اولويت داشته باشند.
- يعني اولويت ندارند ولي بايد داشته باشند؟
نه، فقرا اولويت دارند. تجربيات شخصي من نشان مي‌دهد كه توجه به آنها مورد نظر همه مسئولان است.
- اگر فقرا اولويت داشتند پس چرا هنوز فقرشان از بين نرفته؟ در مجلس اوضاع چگونه است كه اين اولويت ذهني هميشه در عمل اولويت نداشته است؟
در قانون‌هاي بودجه هر سال، هر وقت بحث تأمين اعتبار بيشتري براي بهزيستي يا كميته امداد پيش مي‌آمد، همه نماينده‌ها موافقت مي‌كردند ولي اين افزايش بودجه عملياتي نمي‌شد. بودجه پيشنهادي براي اين نهاد هم البته هميشه كم بوده است.
- چرا عدد بيشتر پيشنهاد ندادند؟
به خاطر اينكه گفتيم پول نداريم. به‌خاطر اينكه جاهاي ديگر و اولويت‌هاي ديگري داريم.
- ولي شما گفتيد پول هم داشته‌ايم.
وقتي كه ما بودجه را تعريف مي‌كنيم پراكنده‌كاري است و طبيعتاً به آن هدفي كه مي‌خواهيم، نمي‌رسيم. بايد اراده مشخص و مستقلي براي اين كار شكل بگيرد. البته از يك نظر مشكل رسانه‌ها هم هست چون اگر رسانه‌ها روي موضوع فقر كمي بيشتر مانور مي‌دادند و دغدغه ايجاد مي‌كردند، فقر حل مي‌شد.
- فقرا بايد در اولويت باشند
ما هميشه پول داشته‌ايم اما مشكل اين است كه اين منابع به سمت فقرا هدايت نمي‌شود. مسئله اين است كه فقرا بايد اولويت داشته باشند.