به گزارش مهر؛رامین سیار دشتی بازیگر و کارگردان تئاتر درباره اجرای نمایش «تولد غم انگیر آدم آهنی» در جشنواره «آرلکین» روسیه گفت: نمایش عروسکی «تولد غم انگیز آدم آهنی» در جشنواره تئاتر «آرلکین» روسیه که اردیبهشت ماه در شهر اُمسک روسیه برگزار شد، شرکت کرد که در نهایت موفق به کسب جایزه خلاقیت و نوآوری از این جشنواره شد.
وی ادامه داد: با شرکت در این جشنواره ما به طور ضمنی برای حضور در جشنواره ورشو لهستان که سال ۲۰۱۶ برگزار می شود نیز دعوت شدیم. یکی از داوران جشنواره «آرلکین» دبیر جشنواره ورشو بود و به همین دلیل این نمایش را برای شرکت در جشنواره دعوت کرد. کاظم سیاحی و ندا جبرئیلی بازیگران این اثر نمایشی هستند که پیش از این نیز در پانزدهمین جشنواره عروسکی تهران - مبارک به صحنه رفته بود.
سیاردشتی درباره تکنیک استفاده شده در این نمایش توضیح داد: این اثر نمایشی با تکنیک سایه اجرا می شود و هنرمندانی چون حمید رسولی، طناز جلوسی، پرستو آریا کیا، پریسا گودرزی، ندا وفایی، بهزاد رستمی و امیر عباسیان عروسک گردان های این نمایش هستند. همچنین پیگیر اجرای «تولد غم انگیز پسرآهنی» در ایران نیز هستیم به همین جهت نمایش را برای اجرا در تالار سایه تئاتر شهر ارائه داده ایم.
وی درباره داستان این اثر نمایشی بیان کرد: داستان این نمایش از قصه ای کوتاه نوشته تیم برتون گرفته شده است. تیم برتون کارگردان سرشناس سینما مجموعه داستانی دارد به نام «مرگ غم انگیز پسر صدفی» که در ایران هم ترجمه شده که این نمایش بر اساس یکی از قصه های کوتاه چند خطی این مجموعه به نام «پسر آهنی» نوشته شده است. «تولد غم انگیز پسرآهنی» داستان زوجی است که در انتظار تولد فرزندشان هستند، اما وقتی بچه به دنیا می‌آید، می‌بینند که فرزندشان یک جسم فلزی با پوسته ای از حلبی و در واقع یک ربات است. در نهایت سال ها می گذرد و پسرآهنی بزرگ می شود اما همچنان گاهی اوقات او را با سطل آشغال منزل اشتباه می گیرند.
بازیگر نمایش «در انتظار گودو» تصریح کرد: این نمایش از یک جنبه ویژگی های کمدی دارد اما در لایه های زیرین مساله ای تراژیک را مطرح می سازد و آن هم چالش جدی بین انسان و ماشین است. درگیری های انسان امروز با تکنولوژی و ماشین به شکلی گروتسک در این نمایش مطرح می شود. در دنیای امروز انگار همه ما آدم ها با تکنولوژی ممزوج شده ایم و این رابطه نسل جدیدی را به وجود آورده که بسیار وابسته به ماشین است. انیشتین چند دهه قبل در مطلبی عنوان کرده بود «من از روزی می ترسم که تکنولوژی از تعاملات انسانی جلو بیفتد.» امروزه این حرف انیشتین به واقعیت پیوسته و هم اکنون شاهد نسلی هستیم که به تکنولوژی الصاق شده است. در حقیقت تکنولوژی به جای اینکه انسان ها را به هم نزدیک کند آنها را از هم دور کرده است.
وی درباره دلایل استفاده از تکنیک سایه در اجرای این اثر نمایشی عنوان کرد: تکنیک سایه همیشه برای من جذاب بوده است چون این شیوه در اجرا شباهت هایی به انیمیشن پیدا می کند. در اجرای این اثر نمایشی نیز تلاش کردم اتفاق خلاقانه ای بیفتد که البته نسیم احمدپور به عنوان دراماتورژ کار در این زمینه کمک فراوانی به من کرد. کلا این نمایش نسبت به اجرایی که در جشنواره تئاتر عروسکی داشت بسیار تفاوت کرده بود و به پختگی زیادی رسیده بود. این نمایش بدون دیالوگ و همراه با آواهای فانتزی اجرا می شود اما در قسمت هایی که قرار است اتفاقات مهمی رخ دهد از طریق زیرنویسی فانتزی مخاطب متوجه جریان داستان می شود.
این بازیگر تئاتر در پایان درباره دیگر فعالیت هایش گفت: درحال حاضر مشغول تمرین نمایش «کالیگولا» به کارگردانی همایون غنی زاده هستم که قرار است مجددا روی صحنه برود. این نمایش از ۱۵ مرداد ماه اجرای خود را در سالن تازه تاسیس هما آغاز خواهد کرد.