نظام‌هاي مردم‌نهادي كه معمولا ربطي به دولت‌ها ندارند. اساسا وقتي بحث نيازهاي اوليه انساني به ميان مي‌آيد. نگاه غير واقعي مي‌تواند تأثيراتي مخرب به همراه داشته باشد. شايد بهتر باشد دولت‌ها در حوزه‌هايي چون محيط‌زيست خودشان را كنار بكشند و كار را به مردم واگذار كنند.
نياز انسان به اكسيژن، خاك، آب و... و بحراني كه دنياي امروز در تمام اين حوزه‌ها با آن مواجه شده، كل مردم دنيا را به فكر فرو برده است. خوشحالم كه مردم خودمان هم به مرور نسبت به بحران كم‌آبي آگاه مي‌شوند. به گمانم بخش قابل‌توجهي از جامعه متوجه شده‌اند كه بحران كمبود آب جدي است. اين را من در مشاهدات عيني‌ام نيز ملاحظه كرده‌ام كه مردم به افراد بي‌توجه تذكر مي‌دهند. «آقا آن شلنگ آب را ببند.» «برادر چقدر براي يك حمام ساده زير دوش باز مي‌ماني؟!» «چرا موقع مسواك زدن شير آب را باز مي‌گذاري؟» «آقا چون آب ارزان است در اين كم‌آبي بايد ماشينت را اينطور بشوري؟»
اين واكنش‌ها نشان مي‌دهد كه دست‌كم بخشي از جامعه نسبت به مسئله آب حساس شده است. حالا اگر اين حساسيت را به همه اقشار جامعه تسري بدهيم مي‌توانيم اميدوار باشيم با افزايش حس مسئوليت اجتماعي گامي به پيش برداشته‌ايم.هر چند هنوز هم تعداد زيادي از مردم نسبت به موضوع آب چنانكه بايد حساس نيستند.
مايع حياتي كه همه بايد بدانيم مبلغي كه براي مصرف آن پرداخت مي‌كنيم اساسا پولي محسوب نمي‌شود. الان يك آب معدني كوچك به مبلغ 500 تومان فروخته مي‌شود. مي‌دانيد چقدر از آب تهران همين آبي كه ما شيرش را در منازلمان بازمي‌گذاريم و چند 50 ليتر از اين آب، بهايش 500 تومان مي‌شود؟ شايد بتوان گفت يكي از راهكارهاي مقابله با اسراف آب، ممانعت از مفت‌فروشي آب باشد. گران كردن آب، آن هم نه به قصد آزار مردم كه براي رعايت بيشتر و اينكه همه متوجه باشند چه كالاي گران‌قيمتي به راحتي هدر مي‌رود.
بحران بي‌آبي به شدت جدي است همين الان كه ما براي توليد سريال پايتخت در شمال كشور حضور داريم شاهد كمبود آب هستيم.
در نوشهر و قائمشهر آب شهري روزانه چندين ساعت قطع مي‌شود. اين تازه وضعيت استان مازندران است و خدا بايد به استان‌هاي كويري كشورمان رحم كند. شايد لازم باشد قبل از اينكه وضعيت بحراني‌تر شود سهميه‌بندي آب به صورت آزمايشي در تهران هم به اجرا درآيد. مثلا اعلام شود در فلان محله شما روزهاي شنبه و دوشنبه از ساعت 10 تا 12 آب نداريد. قطع آزمايشي آب هم مي‌تواند بخشي از جامعه كه توجهي به موضوع بحران آبي ندارند را آگاه كند.
ما وقتي وارد منزلمان مي‌شويم اگر با بي‌برقي مواجه شويم اذيت مي‌شويم ولي اگر آب نداشته باشيم از حيات ساقط مي‌شويم. بدون برق، بدون تلفن، بدون اينترنت ما به زحمت مي‌افتيم، دچار آسيب مي‌شويم ولي مي‌توانيم زندگي كنيم، بدون آب، اما مي‌ميريم. متاسفم كه در تهران برخي از شهروندان مي‌گويند اگر آب نباشد با آب معدني خودمان را مي‌شوييم. برخي از افراد در محله‌هاي بالاي شهر كه ماشاءالله چند تا هم ماشين دارند، خدمتكارشان با همين آب شرب اتومبيل‌ها را مي‌شويد و با همين آب باغچه را هم آبياري مي‌كند. به اعتقاد من اگر قرار است موضوع گران كردن بهاي آب مطرح شود اين اتفاق بايد از تهران و محله‌هاي بالاي شهر شروع شود.
وقتي درباره معضل كم‌آبي سخن مي‌گوييم بايد اين موضوع را نيز در نظر داشته باشيم كه بخش عمده مشكلات ما به مديريت غلط آب كشاورزي بازمي‌گردد. به گفته كارشناسان 90درصد آب كشورمان به دليل شيوه‌هاي غلط ما در مديريت منابع، در بخش كشاورزي هدر مي‌رود. ضمن اينكه شخصا اعتقاد دارم مديريت ضعيف آب بحران جهاني است. ما در جهاني زندگي مي‌كنيم كه دوسوم آن آب است و ما در چنين شرايطي با بحران كم‌آبي مواجه شده‌ايم. بنابراين ضعف مديريت آب جهاني است.در خصوص كشور خودمان، متاسفانه اخبار نگران‌كننده‌اي در مورد آينده ايران و مشكل كم‌آبي منتشر شده است كه بايد آنها را جدي بگيريم.
اينكه گفته مي‌شود تا 2 دهه آينده مهاجرت‌ها در ايران بر مبناي مشكل بي‌آبي صورت مي‌گيرد يك هشدار به شدت جدي است. بايد هوشيار باشيم و به صورت جدي روي موضوع آب كار كنيم كه اين بحران مي‌تواند دامنه‌اي بسيار گسترده داشته باشد و به آسيب‌هاي اجتماعي و انساني فراواني منجر شود. نبايد اجازه دهيم كشور عزيزمان به يك بيابان پهناور تبديل شود.
- بازيگر سينما، تئاتر و تلويزيون