به گزارش خبرگزاری فرانسه این یافته‌ها در ژورنال انکولوژی انجمن پزشکی آمریکا (JAMA Oncology) بر اساس بررسی بر روی گروهی شامل بیش از 300 بیمار دچار سرطان متاستاتیک است - یعنی افرادی که تومورهایشان از محل ابتدایی در بدن به سایر اندام‌ها انتشار یافته و غیرقابل علاج شده است.
حدود نیمی از بیماران با شیمی‌درمانی بودند که در آن مواد شیمیایی قدرتمندی به درون بدن وارد می‌شود تا سلول‌های سرطانی را نابود کنند و تومورها را تحلیل ببرند.
عوارض جانبی شامل ضعف، تهوع، خستگی، اغتشاش شعور و ریزش مو بود.
اغلب این بیماران مرد و میانگین سنی‌شان 59 سال بود. برای آنان حدود چهار ماه ادامه زندگی پیش‌بینی شده بود.
هدف این بررسی این بود که معین کند شیمی‌درمانی چه تأثیری بر کیفیت زندگی در بیماران در شرف مرگ به‌خصوص از لحاظ توانایی راه رفتن، انجام دادن کار و مراقبت از نیازهای پایه‌ای بگذارد.
پژوهشگران بر اساس ارزیابی مراقبت‌کنندگان بیماران از ناراحتی‌های جسمی و ذهنی آنان دریافتند که شیمی‌درمانی کیفیت زندگی را در بیمارانی که از قبل توانایی حرکت محدودی دارند، بهبود نمی‌بخشد.
و شیمی‌درمانی برای افرادی که هنوز می‌توانستند کارکردهای پایه زندگی را انجام دهند، کیفیت زندگی را بدتر کرده بود.
هالی پریگرسون از کالج پزشکی ویل کورنل و بیمارستان نیویورک پرسبیتارین، سرپرست این بررسی گفت: «نه‌تنها شیمی‌درمانی بدون توجه به وضعیت کارکردی بیماران سودی به آنان نمی‌رساند، بلکه به نظر می‌رسید بیش از همه برای بیماران با وضعیت کارکردی خوب زیان‌بار است.»
این بررسی به این نتیجه می‌رسد که «اصول راهنما درباره استفاده از شیمی‌درمانی در بیماران مبتلا به سرطان لاعلاج ممکن است نیاز به تجدیدنظر دارند تا زیان‌های بالقوه استفاده از شیمی‌درمانی در بیماران مبتلا به سرطان پیش‌رونده متاستاتیک بازشناسی شود.»
این مقاله همچنین به نظر یک هیئت کارشناسی جامعه سرطان‌شناسی بالینی آمریکا (ASCO) در سال 2012 اشاره می‌کند که «استفاده از شیمی‌درمانی برای بیمارانی که هیچ شاهدی بر ارزشمندی بالینی این شیوه درمانی در آنان وجود ندارد، گسترده‌ترین، اسراف‌کارانه‌ترین و غیر لازم‌ترین شیوه درمانی در سرطان‌شناسی یا انکولوژی است.»
شیمی‌درمانی گاهی برای کاهش دادن حجم تومورهایی که ایجاد شده، برای بیماران سرطانی لاعلاج انجام می‌شود، شیوه‌ای که آن را شیمی‌درمانی تسکینی می‌نامند.
یک مقاله تفسیری (ادیتوریال) همراه با این مقاله پژوهشی در این ژورنال نوشته دکتر چارلز بلانک و اریک فروم از دانشگاه علوم و بهداشت اورگون، این استدلال را مطرح کرده است که تغییر دادن اصول راهنمای شیمی‌درمانی به طور گسترده راه‌حل مناسبی نیست.
آن دو در عوض پزشکان را تشویق مي‌كنند که در مشاوره با بیماران مبتلا به سرطان پیشرفته به آنان پیشنهاد کنند که شیمی‌درمانی را در ماه‌های آخر زندگی ادامه ندهند.
آن دو نوشتند: «در زمان کنونی، توصیه به اینکه به اصول راهنما برای انجام شیمی‌درمانی برای همه بیماران مشرف به مرگ تغییر داده شود، بدون وجود داده‌های انکارناپذیری درباره اینکه چه کسی ممکن است واقعاً از این تغییر شیوه نفع ببرد، مناسب نیست، اما اگر متخصص سرطان حدس بزند که مرگ یک بیمار در شش ماه آینده رخ می‌دهد، شیوه اصلی نباید درمان فعال باشد.»