به گزارش ایرنا، نگرانی های فزاینده از تاثیر چین بر تایوان در سال گذشته میلادی نیز به اشغال سه هفته ای پارلمان تایوان به دست دانش آموزان و دانشجویان معترض و مخالف معاهده تجاری با پکن منجر شد و معترضین این بار هم تغییر در سیستم آموزشی تایوان به سبک چین را دلیل اصلی خشم و اعتراضات گسترده خود عنوان کرده اند.
چین، تایوان را بخشی از قلمروی خود می داند و معتقد است که تایوان باید دوباره با چین متحد شود.
بر اساس گزارش های منتشر شده از سوی رسانه های منطقه، شروع این اعتراضات از روز گذشته پایه ریزی شد اما دامنه اعتراضات امروز دانش آموزان و دانشجویان بسیار گسترده تر اعلام شده است.
معترضین روز دوشنبه در برابر وزارت آموزش و پرورش تایوان حاضر شدند و با سر دادن شعارهای تند، اعتراض خود را نسبت به چاپ کتابهای درسی جدید اعلام کردند.
«تایوان نیوز» در گزارشی اعلام کرد: شدت عصبانیت و خشم معترضین به حدی بود که تعداد قابل توجهی از تظاهرکنندگان خشمگین خود را به داخل ساختمان آموزش و پرورش رساندند و در این مکان مستقر شدند.
معترضان می گویند کتب درسی که یک هفته دیگر وارد کتابفروشی ها می شود، محتوای آن دچار تغییرات اساسی شده و به نوعی سیاست های دولت پکن را القا می کند.
دانش آموزان و دانشجویان تایوان اوایل مرداد ماه جاری نیز در این رابطه تجمع اعتراضی برگزار کرده بودند.
آنها خاطرنشان کرده اند که کتب چاپ شده در واقع راهی برای شستشوی مغزی جوانان تایوانی است تا به وحدت با چین تن دهند.
دانشجویان خشمگین تایوانی همچنین به دلیل اطاعت بی چون و چرای وزیر آموزش و پرورش این منطقه از سیاست های دولت چین، خواستار استعفای وی شده اند.
همزمان دانشجویان تاکید کرده اند که کتب درسی تجدید نظر شده، باید برچیده شود و کتب تاریخی واقعی در اختیار آنها قرار بگیرد.
روزنامه «ژاپن تایمز» هم گزارش داد: ماهها است که دانشجویان تایوانی اعتراضات خود را به اشکال مختلف از جمله تبلیغ روزنامه ای و فرستادن بالن به آسمان اعلام می کنند و حتی یک دانشجو در جریان این اعتراضات دست به خودکشی زده است.
این روزنامه از قول «لیو جوهایو» از دانشجویان معترض آورده است: «ما دیگر نسل گذشته نیستیم. تایوان تایوان است و چین چین. این دو از یکدیگر جدا هستند.»
روزنامه ژاپنی می نویسد که این اظهارات در یکی از بزرگترین اعتراضات ضد چینی مطرح می شود اما برای چین مساله این است که تایوان بخشی از خاک این کشور است که نهایتا باید به وحدت با چین تن بدهد.
در کتب درسی جدید اشاراتی به حق حاکمیت چین بر تایوان از سال 1949 میلادی شده است.
سرزمین اصلی چین تا پیش از انقلاب کمونیستی 1949 تحت حکومت ملی گرایان به رهبری «چیانگ کای شک» بود اما بعد از جنگ داخلی در این کشور بین ملی گراها و کمونیست ها، حکومت این کشور به دست کمونیست ها افتاد.
ملی گرایان در چین در نهایت بعد از انقلاب یاد شده توسط کمونیست های «مائو تسه تونگ» به تایوان رانده شدند. این اقدام، به چند دهه دشمنی میان چین و تایوان منجر شد. تایوان همان سال اعلام استقلال کرد اما چین همواره این منطقه را بخشی از خاک خود و یکی از استان های این کشور می داند و استقلال این منطقه را تاکنون به رسمیت نشناخته است.