امروز در شرايطي كه نقش زنان در اداره جامعه و خانواده، بسيار پررنگ‌تر و فعال‌تر از گذشته شده و درحالي‌كه دختران سهم قابل توجهي از اشتغال و تحصيلات دانشگاهي را به‌خود اختصاص داده‌اند، متأسفانه هنوز و همچنان در گوشه و كنار اين شهر، شاهد مواردي از خشونت خانگي، تبعيض‌هاي جنسيتي و سوءاستفاده از دختران هستيم. در بازديدهايي كه از مراكز درمان اعتياد زنان و زندان زنان داشته‌ام، همچنين در بازديدهاي شبانه از محل تجمع زنان كارتن خواب، كه در طول يك سال گذشته به تعدادشان افزوده شده، با دختراني مواجه شده‌ام كه در سنين نوجواني و جواني، به‌دليل اعتياد از خانه رانده شده و به وادي بزهكاري و فحشا فروافتاده‌اند. دختراني كه به‌دليل زندگي در پايين‌ترين سطح فرهنگي و اقتصادي، نه‌تنها به‌خاطر دختر بودنشان هرگزمورد تكريم و تحسين قرار نگرفته‌اند كه بالعكس، درست به همين دليل، آماج تحقير، خشونت و سرزنش بيشتري بوده‌اند.
دختراني كه حتي پس از ترك اعتياد يا آزادي از زندان نيز توسط خانواده‌هايشان، كه خود يكي از عوامل گرايش آنها به بزهكاري يا اعتياد بوده‌اند پذيرفته نمي‌شوند؛ از اجتماعي كه خود زمينه‌ساز چنين آسيب‌هايي بوده رانده مي‌شوند و در نهايت، رهاشده و بي‌پناه، راهي جز فروغلتيدن دوباره به پرتگاه تباهي و فحشا نمي‌يابند. از آنجا كه با بسياري از اين دختران گفت‌وگو كرده‌ام و از جزئيات زندگي‌شان مطلع‌ام، به جرأت مي‌توانم بگويم كه هيچ زن يا دختري هرگز و تا جايي كه جبر اجتماعي و خانوادگي او را به اين سمت سوق دهد، تن به اعتياد، بزهكاري و فحشا نخواهد داد.
دختران به‌دليل ساختار هورموني و رواني، بسيار كمتر از پسران تمايل به خشونت، روابط آزاد يا سوءمصرف مواد‌مخدر و محرك دارند و اغلب به اجبار يا ترغيب ديگران به چنين وادي‌هايي كشيده مي‌شوند. در زندان زنان جرايم آنها اغلب اتفاقي، از روي ناچاري يا به اجبار پدران و شوهران‌شان به وقوع پيوسته و در كمپ‌هاي ترك اعتيادشاهد تمايل بسيار بيشتر زنان به درمان و بازپروري هستيم. اما از آنجا كه دختران به سبب جنسيت و ساختار فيزيكي‌شان، آسيب‌پذيرترند، براي حفظ و تداوم اين انگيزه‌ها، نياز به حمايت بيشتري دارند. چيزي كه متأسفانه كمتر شاهد آن هستيم چرا كه هنوز جامعه حاضر به پذيرش نفس وجود آسيب‌هاي اجتماعي در حوزه زنان نيست و همچنان گرايش به انكار و تكذيب در ميان برخي مسئولان و مردم به چشم مي‌خورد. باشد كه روز دختر، سرآغازي براي نگاه دوباره به اين بخش آسيب‌پذير و شكننده جامعه باشد؛ چه در حوزه قانونگذاري و چه در حوزه اجرا، بيشتر هواي دختران را داشته باشيم.