به گزارش ایسنا، برخی بزرگان علم و ادبیات ایران با این‌که سال‌ها از مرگ‌شان می‌گذرد، چهره‌ی تثبیت‌شده‌ای دارند که حاصل هنر دست نقاشان است و به‌عنوان یک چهره‌ای معقول از آن‌ها نسبت به زمان حیات‌شان، بین مردم پذیرفته شده است. این چهره‌ها به مرور زمان در کتاب‌های درسی یا زندگینامه‌ی این بزرگان و برای ساخت تندیس و مجسمه‌شان مورد استفاده قرار گرفته است.
یکی از این طرح‌ها، اثری است که به‌عنوان چهره‌ی تثبیت‌شده از ابن‌سینا، پزشک و دانشمند ایرانی، می‌شناسیم و هرجا آن را ببینیم، تشخیص می‌دهیم که چهره‌ی او است. این طرح کار ابوالحسن صدیقی است.
ابوالحسن صدیقی را بیشتر به‌عنوان استاد مجسمه‌سازی در ایران می‌شناسند، اما او فعالیت هنری‌اش را با هنر نقاشی و شاگردی نزد کمال‌الملک آغاز کرد.
برای طراحی چهره‌ی ابن‌سینا نیز یک گروه کارشناسی تشکیل و صدیقی موفق شد، طرحی از چهره‌ی این پزشک ایرانی ارائه کند که در بیست‌ویکمین جلسه‌ی هیئت مؤسسان انجمن آثار ملی به تصویب برسد و به‌عنوان طرح اصلی پذیرفته شد. این نقاشی با قلم‌سیاه کشیده شده است. این طرح بعدها هرجا که نامی از ابن‌سینا بود مورد استفاده قرار گرفت.
چند سال بعد، ابوالحسن صدیقی با ساخت مجسمه‌ای از چهره ابن‌سینا، بار دیگر هنرش را در زمینه مجسمه‌سازی آشکار کرد. حاصل کار صدیقی، مجسمه‌ای ایستاده از ابن‌سینا به ارتفاع سه متر و 10 سانتی‌متر است که در ساخت آن از سنگ مرمر سفید استفاده شد. این مجسمه نزدیک به هشت دهه است که روی پایه‌ای در میدان بوعلی شهر همدان قرار دارد.
ابوالحسن صدیقی، نقاش و مجسمه‌ساز ایرانی، در سال 1273 در محله عودلاجان تهران متولد شد. او پس از گذراندن دوران ابتدایی به مدرسه آلیانس رفت و به تحصیل در رشته نقاشی پرداخت. صدیقی برای ادامه کار در کلاس‌های کمال‌الملک به مدرسه صنایع مستظرفه رفت و با هنرش او را تحت تأثیر قرار داد. مدتی بعد صدیقی به مجسمه‌سازی علاقه‌مند شد و تصمیم گرفت این رشته را به‌صورت حرفه‌ای دنبال کند. پیش از صدیقی هیچ استادی در این زمینه در ایران فعالیت نمی‌کرد.
صدیقی در طول عمر خود بیش از 80 مجسمه ساخت و تابلوهای نقاشی بسیاری از او یادگار مانده است.
گوستینوس آمبروزی، مجسمه‌ساز ایتالیایی با دیدن مجسمه فردوسی (یکی دیگر از ساخته‌های استاد ابوالحسن صدیقی) که در «ویلا بورگز» شهر رم قرار دارد، گفته بود: «دنیا بداند، من خالق مجسمه فردوسی را "میکل‌آنژ شرق" شناختم. میکل‌آنژ بار دیگر در مشرق‌زمین متولد شده است.»