به گزارش مانیتورینگ خبرگزاری صدا و سیما، فيليپ هاموند ،وزير خارجه انگليس در مصاحبه با رادیو 4 بی بی سی درباره روابط انگلیس و ایران افزود: « تاریخ روابط انگلیس و ایران هم پر مسئله بوده اما پس از توافق هسته‌ای و در یکی دو سال گذشته که روابط دو کشور به طور نسبی بهبود یافته است، ما اکنون می‌خواهیم به مرحله بعدی برسیم. بازگشایی سفارت‌خانه ها، برگزاری گفت‌وگوهای منظم درباره مسائل مورد اختلاف و همکاری نزدیک‌تر درباره مسائل مورد توافق دو کشور از اجزای این مرحله است. به نظر من، این رویکرد راهی معقول برای حرکت به جلوست.»
مصاحبه‌گر رادیو 4 بی بی سی پرسید اما دقیقا به دلیل همین بی‌ثبات بودن منطقه خاورمیانه نیست که ما باید با ایران با احتیاط بیشتری برخورد کنیم؟ اگر فعلا اسرائیل را کنار بگذاریم، متحدان تاریخی انگلیس کشورهای عربی خلیج فارس هستند که این تحولات را با بیم و نگرانی دنبال می‌کنند.
وزیر امور خارجه انگلیس در پاسخ گفت: «بله، رویکرد ما باید با احتیاط باشد. در گذشته حس بی‌اعتمادی عمیقی میان دو طرف بوده و امروز هم سیاست‌های دو طرف بر سر مسائل عمده‌ای با هم متفاوت است. این راه را باید با احتیاط جلو برویم اما این به معنای آن نیست که ما مسائل مورد توافق دو طرف را نادیده بگیریم و با یکدیگر گفت‌وگو نکنیم. ما درمورد مقابله با قاچاق مواد مخدر از افغانستان به اروپا موضع مشترک داریم. مواضع ما درباره مبارزه با داعش نیز یکی است. زمینه‌هایی وجود دارد که ما می‌توانیم با یکدیگر همکاری کنیم و با ادامه همکاری‌ها در این زمینه‌های مشترک برای ما آسان‌تر خواهد بود که درباره مسائل مورد اختلاف بسیار، از جمله درباره مسئله حقوق بشر در ایران نیز گفت‌وگوهای منطقی و معقول داشته باشیم.»
مصاحبه‌گر رادیو 4 بی بی سی گفت یکی از مسائل مورد اختلاف ما با ایران به اسرائیل مربوط می‌شود و دلیلش هم این است که آنها خواهان نابودی اسرائیل هستند.
فیلیپ هاموند در این باره هم گفت: «این موضع رئیس‌جمهور قبلی ایران بود. رویکرد رئیس‌جمهور و دولت فعلی ایران به اسرائیل اندکی متفاوت است. فکر می‌کنم در چنین کشور و وضعی ،داوری ما بایستی بر اقدامات افراد مبتنی باشد ، نه روی سخنان محض آنها. نه فقط در خصوص مسئله اسرائیل ، بلکه در خصوص بازیگران دیگر منطقه نیز توجه ما بر رفتار ایران معطوف است. رفتار ایران می‌تواند شناخت آنها را از ایران به تدریج تغییر دهد و آنها را متقاعد کند که خطری از جانب ایران آنها را تهدید نمی‌کند.»
مصاحبه گر رادیو 4 بی بی سی گفت ، بله اگر به سخنان حسن روحانی ،رئیس‌جمهور ایران توجه کنید ممکن است برداشت شما این باشد که موضع‌گیری آنها در برابر اسرائیل ملایم تر شده است. اما اگر به سخنان آیت الله العظمی خامنه ای (رهبر معظم ایران) گوش کنید، چنین برداشتی نخواهید داشت و این آیت الله‌ها هستند که همچنان زمام امور را در ایران در دست دارند. بعد از توافق هسته‌ای هم آیت الله خامنه‌ای همچنان به همان شیوه سال‌های پیش از «مرگ بر اسرائیل» سخن می‌گوید.
هاموند در این باره گفت: «من فکر می‌کنم ما باید بین شعارهای انقلابی و سیاست خارجی عملی ایران تمایز بگذاریم. ما نمونه‌های دیگر هم داریم. در بسیاری از کشورها نیز میان لفاظی‌های سیاسی برای مصارف داخلی و نحوه اجرای سیاست خارجی این کشورها تفاوت آشکاری مشاهده می‌شود. اما اصل مطلب این است که ما باید با ایران به عنوان یکی از بازیگران اصلی منطقه مراوداتی داشته باشیم تا بتوانیم بر آن تاثیر بگذاریم. اگر ما با ایران گفت‌وگو نکنیم و مقابل هم بایستیم و فقط از بلندگوها علیه هم شعار بدهیم، نمی‌توانیم روی سیاست‌های ایران تاثیری داشته باشیم. در آن صورت از نحوه تفکر دولت‌مردان ایران نیز شناخت خوبی نخواهیم داشت. ایران چنان بازیگر بزرگ و مهمی در منطقه است که نمی‌شود آن را در انزوا گذاشت و با آن وارد تعامل نشد.»
گزارشگر رادیو 4 بی بی سی پرسید آیا واقعیت این نیست که نیاز به همکاری برای مقابله با گروه موسوم به دولت اسلامی (داعش) که شما هم به آن اشاره کردید، ما را دچار نوعی نابینایی کرده است که عیب‌های ایران و نیز خطرهای ناشی از سیاست این کشور را نمی بینیم؟
وزیر امور خارجه انگلیس در پاسخ گفت: «خیر، ما از چیزهایی که شما به عنوان عیب‌های ایران نام بردید چشم پوشی نمی کنیم. ما از بخش های زیادی از خط مشی ایران دل خوشی نداریم. ما به هیچ وجه این خطر را نادیده نمی‌گیریم که ایران از طریق حمایت از سازمان های بی‌ثبات‌کننده خلیج فارس می تواند اوضاع منطقه و فراتر از آن را به هم بریزد. اما من فکر می کنم با ظهور داعش ما متوجه این حقیقت شده‌ایم که باوجود اختلاف‌های شدید میان ما و ایران، امکان همکاری در عرصه های دیگر همچنان وجود دارد زیرا ما منافع مشترک هم داریم. این وضع فقط مختص ایران نمی‌شود. ما در برابر روسیه نیز وضع مشابهی داریم. رفتار روسیه در اوکراین جزو اختلافات اساسی در روابط روسیه و انگلیس است. حوزه ها و مسائل دیگری هم وجود دارد که در آنها ما ناگزیر به گفت‌وگو و همکاری با روسیه هستیم. دلیلش هم این است که تحلیل و ارزیابی ما و روسیه از آن موقعیت خاص مشترک است که یک نمونه آن سوریه است.»
مصاحبه‌گر رادیو 4 بی بی سی گفت دوستی جدید ما با ایران ، البته اگر بشود چنین نامی روی آن گذاشت، بر موافقت این کشور با حذف برنامه هسته‌ای نظامی خود مبتنی است، البته با این فرض که چنین برنامه‌ای وجود داشته است. اما مشکل این است که این توافق هسته‌ای 10 ساله است و ایران در پایان این 10 سال به سبب لغو تحریم ها به مراتب قوی‌تر خواهد بود و اگر بخواهد کل این ماجرا را طوری مجددا تکرار کند که نتایج فاجعه باری نیز داشته باشد.
فیلیپ هاموند در پاسخ گفت: «در این مورد باید قضاوت بکنیم و ببینیم که محاسبه ایرانی ها چه بوده است. ارزیابی من این است که بدون توجه به این‌که ایران در گذشته در زمینه هسته‌ای چه کاری انجام داده یا نداده است، نظام و مردم ایران به این نتیجه رسیده اند که داشتن برنامه هسته‌ای نظامی یا ظن داشتن چنین برنامه ای هزینه های هنگفتی برای این کشور خواهد داشت و این نتیجه‌گیری دورنمای بهتری را ترسیم می‌کند. ما می‌دانیم که اگر کسی را در انزو قرار دهیم ، پرخاش‌جویی‌اش بیشتر می‌شود و کاهش نمی یابد. این امید وجود دارد که ایرانی که تا حد زیادی از انزوا بیرون آمده و به تدریج به جامعه بین‌المللی ملحق می‌شود، ایرانی خواهد بود که در منطقه نقشی معقول‌تر و مسئولانه‌تر بر عهده بگیرد. ولی پرسش این است که ایران این خط‌مشی را چگونه دنبال خواهد کرد. اگر ایران به موازین جامعه بین‌المللی پایبند بماند و مسئولیت‌پذیر باشد، بعد از آن‌که فضای اعتماد دوباره حاکم شد، می‌تواند به بازیگر مثبتی در این منطقه تبدیل شود.»