به گزارش ايسنا؛فرهاد نظری اعلام کرد: لوح ثبتی نسخهی «خمسه نظامی» متعلق به کاخ گلستان، صبح امروز چهارشنبه (4 شهریور) با حضور سعدالله نصیری قیداری، دبیرکل کمیسیون یونسکو در تهران و فریبا فرزام،دبیر کمیته حافظه جهانی یونسکو به کاخ گلستان اهدا شد.
وی ادامه داد: سال 2011 پنج نسخه از کتاب ارزشمند «خمسه نظامی» در کمیته حافظه جهانی یونسکو به ثبت رسید که لوح ثبتی نسخهی متعلق به کاخ گلستان صبح امروز به پرویز ثقهالاسلام، مدیر کاخ جهانی گلستان اهدا شد. البته نسخههای دیگر «خمسه نظامی» متعلق به دانشگاه تهران، کتابخانه ملی و مدرسه سپهسالار است.
او با بیان اینکه ایران تاکنون هفت اثر از آثار خود را در حافظه جهانی یونسکو به ثبت رسانده است و دو اثر آن متعلق به کاخ گلستان هستند، گفت: علاوهبر اینکه کاخ گلستان خود در فهرست آثار جهانی یونسکو به ثبت رسیده است، نسخهی «شاهنامه بایسنقری» متعلق به 600 سال پیش در سال 2007 و «خمسه نظامی» در سال 2011 در این فهرست به ثبت رسیدند.
نظری در ادامه از بررسی پیشنهاد در اولویت قرار دادن مجموعهی «آلبوم خانه کاخ گلستان نیز» در کمیته ملی حافظه جهانی برای ثبت در این کمیته و در هفتهی آینده خبر داد و گفت: آلبوم خانه کاخ گلستان پس از آلبوم خانه انگلیس دومین آلبوم خانه بزرگ دنیاست و جزو مجموعههای منحصر به فرد و نفیس محسوب میشود.
وی همچنین درتوضیح چگونگی تبدیل این آلبومخانه به دومین آلبومخانهی بزرگ دنیا اظهار کرد: چند سال پس از اختراع دوربین عکاسی در دنیا، سفرای انگلیس، روس و فرانسه یکی از هدایای انتخابی خود به ناصرالدینشاه را دوربین عکاسی قرار دادند. این هدیه مورد توجه ناصرالدین شاه قرار گرفت، به حدی که خود تلاش کرد از عکاسان فرنگی، عکاسی یاد بگیرد و در نهایت در کاخ گلستان تأسیساتی برای عکاسی به نام «عکاسخانه مبارکه» ایجاد کند و خدمتکار خاصه خود یعنی «آقا رضا اقبالالسلطنه» را مأمور کرد تا از عکاسان فرنگی عکاسی یاد بگیرد و به او لقب «عکاسباشی» داد.
نظری ادامه داد: پس از آن برای نخستینبار بود که در دربار حکومتی ایران دفتر عکاسباشی ایجاد شد و از آن به بعد ناصرالدینشاه به هر جا که میرفت، شروع به عکاسی میکرد و در نهایت آنها را در قالب آلبوم درآورد و در عکاسخانه مبارکه آرشیو کرد. به همین دلیل این مکان یکی از غنیترین و مهمترین آرشیوها برای مطالعات اجتماعی، تاریخی و هنری در ایران در دوره قاجار است.
خمسه یا پنج گنج نظامی شامل «مخزنالاسرار»، «هفت پیکر»، «خسرو و شیرین»، «اسکندرنامه» و «لیلی و مجنون» است که «جمالالدین ابومحمد الیاسبن یوسف نظامی» معروف به «نظامی گنجوی» (۵۳۷ - ۶۰۸ قمری) بزرگترین داستانسرای ایرانی منظومههای حماسی عاشقانه به زبان فارسی است که سبک داستان محاورهای را وارد ادبیات داستانی منظوم فارسی کرد.