به گزارش خبرگزاري فرانسه بررسی‌های مشاهده‌ای پیشین نشان داده‌اند که رابطه‌ای میان میزان ویتامین D در بدن فرد - که از تابش نور خورشید به پوست و برخی از غذاها به دست می‌آید- و ام اس وجود دارد. ام اس یک بیماری خودایمنی ناتوان‌کننده است که بر اعصاب در مغز و طناب نخاعی تأثیر می‌گذارد، و علت یا علاج شناخته‌شده‌ای ندارد.
اما مشکلی این بررسی‌ها داشتند این بود که نمی‌توانستند ثابت کنند که میزان پایین ویتامین D رابطه سببی با ام اس دارد و صرفاً نشان می‌دادند که افراد دچار ام اس بیشتر درون خانه می‌مانند و نور آفتاب کمتری دریافت می‌کنند.
این آخرین بررسی که به‌وسیله برنت ریچاردز در دانشگاه مک‌گیل در کانادا و همکارانش انجام شده و در ژورنال PLOS Medicine منتشر شده است، برای این رفع این مانع، رابطه میان کاهش القاشده ژنتیکی در ویتامین D و احتمال دچار شدن به ام اس را در یک گروه 14498 نفری مبتلا به ام اس و 24091 فرد سالم در گروه شاهد تجزیه‌وتحلیل می‌کند.
این بررسی نشان داد افرادی که به‌طور ژنتیکی میزان‌های پایین‌تر ویتامین D در بدنشان دارند، با دو برابر خطر بیشتر دچار شدن به ام اس- بیماری که اغلب در فاصله 20 تا 50 سالگی بروز می‌کند- روبرو هستند.
بنجامین جیکوبز، رئیس بخش خدمات کودکان در بیمارستان ملی سلطنتی ارتوپدی در لندن درباره این یافته گفت: «این نتایج نشان می‌دهند که اگر نوزادی با ژن‌های همراه با کمبود ویتامین به دنیا بیاید، نسبت به سایر نوزادان، با احتمال دوبرابر بیشتر ممکن است در دوران بزرگسالی به ام اس مبتلا شود.»
جیکوبز که در این بررسی شرکت نداشت، این یافته‌ها را «مهم» توصیف کرد.
او گفت: «اهمیت این یافته‌ها به این علت است که نشان می‌دهد کمبود ویتامین D باعث ایجاد ام اس می‌شود یا اینکه بیانگر تعامل‌های ژنتیکی پیچیده دیگر است.»
او افزود: «ما هنوز نمی‌دانیم که دادن ویتامین D به کودکان و بزرگ‌سالان خطر دچار شدن به ام اس را در آینده کاهش خواهد داد یا نه، اما در حال حاضر کارآزمایی‌های بالینی در دست انجام است تا این موضوع را بررسی کند.»
از طرف دیگر مصرف بیش از حد ویتامین D نیز ممکن است به عوارض جانبی وخیمی منتهی شود.
ام اس بیماری مزمنی است که حدود 2.3 میلیون نفر را در سراسر جهان مبتلا می‌کند و می‌تواند باعث تاری دید، لکنت زبان اختلال گفتار، لرزش دست، خستگی شدید و مشکلات حافظه، فلج و نابینایی می‌شود. علائم بیماری بسیار متغیر است و چند شکل متفاوت دارد. یک شکل بیماری ظهور و ناپدید شدن علائم بیمار به‌طور متناوب است. در گروهی دیگر، علائم ظاهر می‌شوند و به به‌طور مداوم بدتر می‌شوند.