بسياري نقدهاي خود را متوجه كواچ سرمربي تيم ملي كردند و عنوان داشتند كه او به‌دليل ضعف فني نمي‌تواند تيم ملي را موفق كند. در اين ميان اما حرف‌هاي كواچ هم جالب توجه است؛ او براي نخستين‌بار از برخي مسائل موجود ميان خود و فدراسيون پرده‌برداري مي‌كند و از اختلاف سليقه‌هايش با رئيس فدراسيون در برنامه‌ريزي تيم ملي مي‌گويد: شركت دادن تيم «ب» ايران در مسابقات قهرماني آسيا، برنامه‌هاي مرا براي اردوهاي آماده‌سازي و تداركاتي تيم كاملا به هم ريخت ولي ترجيح دادم با دستور فدراسيون مخالفت نكنم. اين تصميم فدراسيون واليبال ايران بود كه با تيم دوم در مسابقات قهرماني آسيا شركت كنيم. من بعد از دومين مسابقه با تيم ملي آمريكا در ليگ جهاني واليبال با رئيس و نايب‌رئيس فدراسيون ايران صحبت كردم.
آنها به من گفتند كه هدف اصلي براي ايران، جام جهاني است و تمام تمركز و تمرين‌هاي ما بايد حول جام جهاني 2015، ژاپن باشد. علاوه بر اين، براي ما خيلي مهم بود كه به بازيكنان جوان و كساني كه كمتر بازي كرده بودند، فرصت بازي و محك زدن خودشان را بدهيم تا ببينيم در شرايط حساس مي‌توانند به تيم كمك كنند يا خير؟
وي البته از بازيكنان تيم ملي هم انتقاد مي‌كند: « فشار زياد تمرين‌ها يكي از دلايل شكست ما در تورنمنت واگنر بود اما دليل ديگري هم وجود دارد كه از نظر من بسيار مهم‌تر است. بازيكنان از نظر ذهني فكر مي‌كردند بازي مقابل برخي تيم‌ها مهم‌تر از بازي مقابل تيم‌هاي ديگر است. با اين نوع تفكر نمي‌توان با حداكثر توان در زمين بازي كرد و اين مشكل ما بود. براي من خيلي سخت بود كه بازيكنانم را متقاعد كنم مثل هميشه بازي كنند. ما در لهستان موفق نبوديم. من خيلي عصباني بودم و در جلسه‌اي به بازيكنانم تذكر دادم كه هر تورنمنت و هر مسابقه اهميت خاص خودش را دارد.»