براساس گزارش ساينس الرت، در يكي از جديد‌ترين مطالعات ناسا به نقش درختان در خنك نگه داشتن شهرها پرداخته شده‌است. درخت‌ها و گياهان علاوه بر ايجاد سايه بر دماي كلي شهرها نيز اثرگذارند، نكته‌اي كه شايد در مهندسي شهر‌سازي و توسعه شهرها كمتر به آن توجه شود.
اين تاثير به واسطه فرايندي به نام تبخير-تعرق ايجاد مي‌شود: درختان در فرايندي مشابه تعرق بدن انسانف، بخار آب را از ميان حفره‌هاي درون برگ‌ها و ساقه‌هايشان در هوا آزاد مي‌كنند. اين فرايندي شناخته شده‌است اما در مطالعه جديد ناسا تاثير اين فرايند بر دماي شهرها در مقايسه با محيط اطراف آن را مورد بررسي قرار داده‌است.
محققان ناسا با استفاده از داده‌هاي ماهواره‌اي و تجهيزات سنجش دما دريافتند مناطق شهري با پوشش 65 درصدي درختان نسبت به مناطقي كه كمتر از 65 درصد پوشش درختي دارند دماي پايين‌تري داشته و در مناطقي با پوشش 35 درصدي ميانگين دماي شهر 1.6 درجه سلسيوس افزايش پيدا مي‌كند.
با درنظر گرفتن اينكه افزايش يك درجه دماي هوا مي‌تواند مصرف انرژي توسط سيستم‌هاي تهويه هوا را تا 20 درصد افزايش دهد، درك تاثير قابل توجه بافت گياهي در مصرف انرژي در شهرها كار چندان دشواري نيست.
در اين مطالعه از داده‌هاي كل ايالات آمريكا استفاده شد و محققان دريافتند بيشترين تفاوت تاثير گياهان در دماي شهرها را مي‌توان در طول روز و زماني كه شدت تابش خورشيد بيشتر است درك كرد و در عين حال تفاوت دما در شهرهاي كوچك نسبت به شهرهاي بزرگ كمتر قابل توجه است.
مناطق شهري به دليل داشتن سطوح جاذب انرژي خورشيدي از قبيل جاده‌ها، ساختمان‌ها و سطوح بتني به جزايري داغ تبديل مي‌شوند كه به گفته ناسا، خيابان‌هاي پردرخت در چنين شهرهايي مي‌تواند بر كاهش دماي آنها تاثيري غيرقابل انكار داشته‌باشد. همچنين در مناطق بياباني، شهري پردرخت مي‌تواند به لطف پوشش سبز و وجود آب دمايي پايين‌تر از محيط در برگيرنده‌اش داشته باشد.