سومين فيلم عبدالحسن برزيده در مقام كارگردان در 9بخش نامزد دريافت سيمرغ بلورين شد و در نهايت سيمرغ بهترين موسيقي متن و ديپلم افتخار جلوه‌هاي بصري را از آن خود كرد. مزار شريف اين روزها در شرايطي روي پرده سينماها رفته كه همه‌‌چيز در سينماي ايران تحت‌الشعاع اكران گسترده «محمد رسول‌الله(ص)» است.
- استقبال از فيلم تا امروز چطور بوده است؟
با اينكه عميقا از اكران فيلمي چون محمد رسول‌الله(ص) خوشحالم اما بايد بگويم در كنار حمايت كامل و همه‌جانبه از يك فيلم، بايد از ديگر فيلم‌هاي روي پرده هم حمايت شود. در حال حاضر شرايط نمايش مزار شريف چنان‌كه بايد مطلوب نيست. البته من تهيه‌كننده نيستم كه بخواهم تصميم‌گيرنده باشم اما شرايط اكران مزار شريف به ديده شدن فيلم لطمه زده و اميدوار بودم فيلم من در شرايطي بهتر روانه پرده سينماها شود.
- چه شد كه در 11سال اخير سراغ ساختن فيلم نرفتيد؟
متأسفانه در اين 11سال كه موضوع مزار شريف را در ذهن داشتم، نتوانستم آن را بسازم.
مزار شريف يك موضوع و دغدغه ملي است كه هيچ‌گاه نمي‌توان آن را به فراموشي سپرد و همه در اين اتفاق سهيم هستند. به تصوير كشيدن برخي از اتفاق‌ها ضرروي است و مزار شريف بايد ساخته مي‌شد. معتقدم جدا از خشونت تكفيري‌ها و طالبان، در اين حادثه يك گاف ديپلماتيك هم وجود داشت. در سال‌هاي گذشته شرايط را به‌گونه‌اي تعيين مي‌كردند كه نمي‌توانستم فيلم را بسازم. متأسفانه برخي مسئولان هم از شرايط سوءاستفاده كردند اما هدف از توليد فيلم اين بود كه واقعه مزار شريف در ذهن‌ها ماندگار شود.
- فيلم را به سفارش نهاد يا ارگاني ساختيد؟
از اينكه بگويم فيلم سفارشي بوده ابايي ندارم اما مزار شريف سفارشي نيست. همانطور كه گفتم اين فيلم يك دغدغه ملي را نشان مي‌دهد؛ ماجرايي كه مي‌بايست ثبت و ضبط مي‌شد. سينما مي‌تواند تاريخ را به تصوير بكشد و من براي ساخته شدن اين فيلم بيش از 11سال صبر كردم.
- چطور شد حسين ياري و مهتاب كرامتي را براي بازي در نقش‌هاي اصلي انتخاب كرديد؟
نكته‌اي كه وجود دارد اين است كه بازيگران مورد علاقه مردم هستند اما نكته مهم‌تر توانايي بازيگران است. شرايط توليد مزار شريف سخت و طاقت‌فرسا بود و مي‌بايست بازيگراني انتخاب مي‌شدند كه حوصله و صبر كافي داشته باشند.
- در روزهاي اول اكران، فيلم را براي مهاجران افغانستاني به نمايش درآورديد. فكر مي‌كنيد اكران فيلم در كشورهاي منطقه تأثيرگذار باشد؟
يكي از وجوه فيلم نمايش آن در كشورهاي منطقه است. فيلم علاوه بر به تصوير كشيدن ماجراي ديپلمات‌هاي ايراني، رفتار طالبان و تكفيري‌ها را نشان مي‌دهد. البته اتفاقي كه ما در مزار شريف به‌عنوان مخاطب مي‌بينيم، خيلي ربطي به جامعه افغانستان ندارد. بنابراين طبيعي است كه خيلي به افغانستان و مشكلات رايج آنجا نپردازد. اما به‌دليل اينكه لوكيشن و محل وقوع اتفاق در شهر مزارشريف و كشور افغانستان بوده، برخي افغاني‌هاي ساكن مزار شريف در قالب كمك به ديپلمات‌هاي ايراني براي خلاص شدن از دست طالبان جانشان را به خطر مي‌اندازند، به ياري آنها مي‌آيند و ايراني‌ها را تا مرز بدرقه مي‌كنند.
ما مسير بين مزار شريف تا مرزهاي ايران را در فيلم مي‌بينيم كه گروه‌هاي شبه‌نظامي تندرو به اسم اسلام و دين با مردم متدين و مسلمان چه رفتارهايي مي‌كنند و در حق آنها چه ظلم و ستمي روا مي‌دارند. از اين رو، سعي كرده‌ايم به اين مسائل بپردازيم و تا حدودي حق آنها را هر چند اندك ادا كنيم. معتقدم نمايش مزار شريف در كشورهاي منطقه مي‌تواند تأثيرگذار باشد.