در این بررسی پژوهشگران 1900 دانش‌آموز چینی را مورد بررسی قرار دادند. دانشمندان دریافتند در طول سه سال، کودکانی که آموزش دیده بودند تا زمان بیشتری را خارج از منزل بگذرانند نسبت به کودکانی که برای صرف زمان در خارج از منزل تعلیم ندیده بودند، با احتمال 23 درصد کمتر دچار نزدیک‌بینی شده بودند.
به علاوه بر این در میان کودکانی که در طول این بررسی، دچار نزدیک‌بینی شده بودند، درجه افزایش میزان نزدیک‌بینی در کودکانی که زمان بیشتری را در فضای آزاد گذرانده بودند، نسبت به سایرین اندکی کمتر بود.
دکتر مینگوانگ هی نویسنده این مطالعه از مرکز چشم‌پزشکی ژونگشان در گوانجو می‌گوید باوجودی که این بررسی در کشور چین انجام شده، اما احتمالاً نتایج آن به کودکان دیگر نقاط جهان نیز قابل‌تعمیم است.
او می‌گوید پژوهش‌های پیشین «اثر حفاظتی گذراندن زمان در فضای آزاد را بر بینایی کودکان اروپایی تبار در استرالیا و آمریکا را نشان داده‌اند.» ازجمله پژوهشی كه در سال 2011 که به بازبینی هشت بررسی درباره رابطه میان مدت زمان گذراندن در خارج از خانه و نزدیک‌بینی در کودکان و نوجوانان پرداخته بود و درمجموع شامل 10400 شرکت‌کننده می‌شد. اين بررسي نشان داد که کودکان نزدیک‌بین نسبت به کودکان با دید طبیعی یا دوربین، به‌طور میانگین 3.7 ساعت کمتر در خارج خانه گذرانده‌اند. این بررسي همچنين نشان داد که به ازای هر ساعت گذرانده شده در فضای باز در هفته، خطر دچار شدن به نزدیک‌بینی در این گروه کودکان 2 درصد کاهش می‌یابد.
پژوهشگران در اين بررسي جديد 6 مدرسه و کودکانی را که در شروع مطالعه 7 ساله بودند، انتخاب کردند تا به مدت 3 سال هر روز در کلاسی 40 دقیقه‌ای فوق‌برنامه و در فضای باز شرکت کنند. والدین این کودکان نیز تشویق شده بودند تا کودکان را بعد از مدرسه خصوصاً در روزهای آخر هفته و تعطیلات با فعالیت‌های خارج از خانه سرگرم کنند. نیمی دیگر از کودکان از 6 مدرسه دیگر روال معمول فعالیت‌هایشان را ادامه دادند.
محققان دریافتند بعد 3 سال 4.30 درصد کودکان گروه موردمطالعه در مقایسه با 5.38 درصد کودکان گروه کنترل دچار نزدیک‌بینی شده‌اند.
این پژوهشگران می‌گویند، کاهش خطر ابتلا به نزدیک‌بینی به‌دست‌آمده در مطالعه دارای اهمیت است، چون کودکانی که در سنین پایین دچار نزدیک‌بینی می‌شوند، با احتمال بیشتری ممکن است در سال‌های بعد زندگی به نوع وخیم نزدیک‌بینی دچار شوند. به‌عبارت‌دیگر این کودکان در معرض خطر فزاینده «نزدیک‌بینی آسیب‌شناختی» (pathological myopia) هستند که شکلی شدید از اختلال بینایی است.
این پژوهشگران که نتایج مطالعه‌شان در ژورنال JAMA منتشر شده است، می‌نویسند: «تأخیر در شروع نزدیک‌بینی در کودکان خردسالی که در آینده این بیماری به میزان بیشتری در آنان پیشرفت خواهد کرد، می‌تواند مزایای طولانی‌مدت غیرقابل‌انتظاری ازلحاظ سلامت چشم ایجاد کند.»
این پژوهشگران می‌گویند دقیقاً مشخص نیست که چرا گذراندن وقت خارج از منزل برای کودکان سودمند است. بااین‌وجود برخی پژوهش‌ها نشان داده‌اند كه میزان بیشتر شدت نور در فضای آزاد ممکن است موجب افزایش آزاد شدن ماده شیمیایی دوپامین از شبکیه چشم شود و تحقیقات پیشین نشان داده‌اند که دوپامین به‌نوبه خود موجب مهار آن نوع رشد كره چشم می‌شود که علت نزدیک‌بینی است.
این پژوهشگران بر اساس نتایج جدید، توصیه می‌کنند کودکان به دلیل مزایای بالقوه برای بینایی‌شان، زمان بیشتری را خارج از خانه بگذرانند. هی می‌گوید برای دستیابی به حداکثر فایده، ما بایستی زمان بودن در فضای آزاد را با استفاده از زمان استراحت در مدارس و ترغیب والدین به بردن فرزندان به خارج از خانه در مدت تعطیلات افزایش دهیم.
البته هی متذکر می‌شود، مهم است كه والدين پوست و چشم کودکان را از نور ماورای بنفش خورشید که می‌تواند آسیب‌زننده باشد، محافظت كنند. آکادمی متخصصان اطفال آمریکا توصیه می‌کند که کودکان در صورت امکان در سایه بمانند و از کلاه یا آفتاب‌گیر و کرم‌های ضد آفتاب با طیف وسیع استفاده کنند.
دکتر مایکل رپکا چشم‌پزشک اطفال از دانشکده پزشکی دانشگاه جان هاپکینز در بالتیمور که در این مطالعه شرکت نداشته، در سرمقاله این شماره ژورنال درباره ان نوشته است: «با توجه به گرایش عمومی برای افزایش فعالیت‌ها خارج از خانه به‌منظور بهبود وضعیت سلامت کودکان دانش‌آموز، مشکل است بتوان سود بالقوه کند کردن روند پیشرفت نزدیک‌بینی با گسترش همین فعالیت‌ها را نادیده گرفت.»
به نوشته رپکا، والدین درعین‌حال باید بدانند که گذراندن زمان خارج از خانه برای بینایی کودکان فايده «احتمالاً مختصري دارد» و مشخص نیست این فایده تا چه مدتي ممكن است به طول بینجامد.
LiveScience
ترجمه: محمد ملائكه