اردشير صالح‌پور نويسنده كتاب اليما پس از پايان رونمايي از اين كتاب در موزه ملي ايران به همشهري گفت: براساس پژوهش‌هاي باستاني كه از دوره عيلام قديم و عيلام نو در ايران وجود دارد ولايت ايذه در جنوب غرب ايران داراي نخستين نشانه‌هاي شهرنشيني و نگاركندهايي است كه متعلق به پيش از هخامنشيان است. به گفته او تمدن موجود در منطقه ايذه در استان فارس همان تمدن گمشده عصر عيلاميان است. سيد محمد بهشتي رئيس پژوهشگاه ميراث فرهنگي نيز كه در مراسم رونمايي از كتاب اليما تنديس مفرغي مرد شمي حضور داشت، اعلام كرد: زماني كه مرد شمي توسط عده‌اي از كارگران به‌طور تصادفي پيدا شد اگر در همان نقطه باقي مي‌ماند پرسش‌هايي مبني بر اينكه آن مجسمه كيست و به كجا نگاه مي‌كند ايجاد نمي‌شد، اين شيء همچنان ساكت و پنهان باقي مي‌ماند و تفاوتي نداشت كه زير خاك مي‌بود يا در مخزن موزه ملي ايران نگهداري مي‌شد.
به گفته بهشتي، هنر باستان‌شناس‌ها بود كه حجاب از آثار تاريخي برگرفتند و آيينه غبار گرفته تاريخ را تميز و مشخص كردند كه مرد اليمايي كه مجسمه او در ايذه كشف شد كيست و به كجا نگاه مي‌كند. آنها مشخص كردند منظور از استواري و صلابت اين پيكره تاريخي چيست؟ به گفته سيدمحمد بهشتي، تنديس مفرغي مرد شمي كه در ايذه خوزستان كشف و موجب شد تا باستان‌شناس‌ها پي به‌وجود تمدن اليمايي در دوره عيلاميان در ايذه ببرند نشان مي‌دهد كه قوم بختياري در ايران نبايد همچنان مرثيه خوان آنچه باشد كه در دوره رضاخان بر آنها رفته است. رئيس پژوهشگاه ميراث فرهنگي گفت: تنديس مرد اليمايي به آنها مي‌گويد كه بايد دوباره كمر راست كنند و بار ديگر بختياري باشند.