قله علم‌كوه پس از دماوند دومين قله مرتفع ايران به شمار مي‌رود. بيشتر شهرت اين قله به‌خاطر ديواره‌اي به طول ۶۵۰ متر و ارتفاع تقريبي 500متر است كه در دامنه شمالي آن واقع است. اين ديواره كه يكي از زيباترين و صعب‌العبورترين ديواره‌هاي دنيا به‌شمار مي‌رود داراي فني‌ترين و سخت‌ترين مسيرهاي سنگ‌نوردي و ديواره‌نوردي در ايران است.
اين ديواره يكي از جاذبه‌هاي مهم كوهنوردي ايران است كه مورد توجه بسياري از محافل كوهنوردي جهان است. علم‌كوه هم مثل ساير محيط‌هاي كوهستاني با تهديدات مختلفي مواجه است.
عباس محمدي، مدير گروه ديده‌بان كوهستان به همشهري گفت: چراي مفرط دام بزرگ‌ترين خطري است كه هم‌اكنون اين منطقه كوهستاني را تهديد مي‌كند. حتي در فصل بهار كه هنوز برف روي ارتفاعات منطقه وجود دارد دام‌ها مشغول چرا هستند. اين شيوه چراي دام، آسيب بزرگي به پوشش گياهي منطقه وارد كرده و باعث فرسايش شديد خاك مي‌شود. وي از راهسازي بي‌رويه در منطقه به‌عنوان عامل ديگري نام برد كه علم‌كوه را تهديد مي‌كند. او جاده «ونداربن به حصارچال» را نمونه‌اي از جاده‌كشي بي‌ضابطه و غيرضروري عنوان كرد و افزود: در بالادست اين جاده، روستايي وجود ندارد كه نياز به اين جاده باشد بلكه اين جاده صرفا براي دسترسي به كوه احداث شده در حالي‌كه اگر كسي قصد كوهنوردي داشته باشد محيط بكر كوهستاني را به جاده دسترسي ترجيح مي‌دهد.
گردشگري ناپايدار كه بلاي جان طبيعت ايران است دامنگير علم‌كوه هم شده است و بنا به گفته محمدي اكنون يكي از عوامل آسيب رسان به علم‌كوه است؛ به‌طوري كه هر سال هزاران هزار گردشگر و كوهنورد زباله‌هاي خود را در اين منطقه كوهستاني به‌ويژه در ارتفاعات رها مي‌كنند. علاوه بر اين، فضولات انساني به اين آلودگي‌ها دامن زده است. به اين عوامل بايد شكار بي‌رويه را هم اضافه كرد به‌ويژه آنكه در نبود نظارت، شكارچيان متخلف معدود گونه‌هاي جانوري موجود در اين منطقه را شكار مي‌كنند. به گفته محمدي، كل، بز، قوچ و ميش و خرس از گونه‌هايي هستند كه در منطقه علم كوه براثر شكار غيرمجاز با خطر نابودي مواجهند.