«آيريس اسكات» هنرمند نقاش آمريكايى اين نظر را ندارد و از انگشت‌هايش براى نقاشى‌كردن استفاده مى‌كند و مى‌گويد: «هيچ‌چيز بين من و رنگ وجود ندارد. من مى‌توانم با رنگ و انگشت‌هايم، بُعدهاى ضخيم و نازكى را روى بوم ايجاد كنم كه هيچ قلم‌مويى از پس آن برنمى‌آيد.»
آيريس اسكات اولين‌بار در تايوان به اين سبك نقاشى علاقه‌مند شد. او مى‌گويد كه هواى بيرون بسيار گرم بود و تنبلى‌اش آمده كه بيرون برود و قلم‌مويش را تميز كند. اين شد كه با انگشتش نقاشى را ادامه داد و كم‌كم از اين سبك خوشش آمد. همين شد كه از سال ۲۰۰۹ ميلادى تا امروز، اين سبك نقاشى را ادامه داده و با استفاده از دستكش جراحى و رنگ‌روغن، تابلوهاى زيبايى را خلق كرده است.