به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، فاطمه علیمیرزایی کارشناس پژوهشکده حفاظت و مرمت آثار تاریخی فرهنگی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری این مطلب را در نشست تخصصی «ثبت، شمارهبندی و لیبلگذاری آثار موزهای» که در موسسه کتابخانه و موزه ملی ملک برگزار شد مطرح کرد.
او افزود: یکی از ضروریات شمارهگذاری در کنار بحث مستندنگاری، پیروی از استانداردها و شیوهنامههای مورد پذیرش توسط اغلب مراکز موزهای و شورای بینالمللی ایکوم در خصوص رعایت مبانی حفاظتی شمارهگذاری آثار است.
علیمیرزایی تصریح کرد: استفاده از روشهای نصب و درج شماره بر روی شئ بدون ایجاد هرگونه آسیب به آن موجب یکپارچکی و همگونسازی شیوههای بکار گرفته شده در موزهها میشود.
به گفته وی، ماهیت خاص و ویژه این آثار میطلبد تا علاوه بر اینکه روشهای پایدار و قابل اطمینانی برای هویت بخشی آنها بکار رود، ارزشهای تاریخی، علمی و زیباییشناسی آنها خدشهدار نشده و در صورت لزوم بدون آسیب فیزیکی به شئ، قابل حذف و برگشت پذیر باشد.
این پژوهشگر تصریح کرد که تعاریف و حداقل استانداردهایی باید در انجام این امر مورد توجه قرار گیرد که مستلزم شناسایی شیوههای عمومی و اختصاصی ویژه شمارهگذاری انواع آثار با جنسیتهای مختلف است.
در ادامه محسن حقگو کارشناس مستندنگاری موسسه کتابخانه و موزه ملی ملک با بیان اینکه شمارهگذاری آثار موزهای یکی از اولین فرآیندهای مرتبط با ثبت و مستندنگاری این آثار است تصریح کرد: این فرایند از دو منظر کلی قابل بررسی است.
وی با بیان اینکه اولین بخش از فرآیند شمارهگذاری، طراحی یک سیستم شمارهگذاری استاندارد و یکسان برای تمامی آثار یک موزه است خاطرنشان ساخت که همه موزهها نیاز به یک سیستم مستندنگاری و مدیریت اطلاعات آثار دارند و این شمارهها به راحتی و دقت امکان ارجاعدهی متقابل بین سوابق و دادههای مرتبط با اثر را میدهند.
به گفته این کارشناس، بازیابی آثار در میان انبوهی از آثار مشابه تنها از طریق یک سیستم شمارهگذاری صحیح و استاندارد ممکن است که این سیستمها در موزههای مختلف با توجه به مجموعهها و نیازهای هریک میتوانند اندکی متفاوت باشند اما همه از اصولی ثابت پیروی میکنند.
به گفته او، پیروی از روندی یکسان و یکنواخت برای تمام آثار، ارائه اطلاعات صریح و کاربردی در مورد اثر، قابلیت هماهنگی با گسترش مجموعه در دراز مدت از ضروریات یک سیستم شمارهگذاری استاندارد است.