براساس گزارش CNN، هاوكينگ معتقد است تكنولوژي تا حدودي عامل افزايش نابرابري درآمد شدهاست. وي كه در برنامه ويژه پرسش و پاسخ در وبسايت Reddit اين سخنان را مطرح كرده معتقد است درصورتي كه ثروت ناشي از تكنولوژي تقسيم شود همه ميتوانند از زندگي لوكس و مجلل بهره ببرند، در غير اين صورت بيشتر مردم درصورتي كه مالكان فناوريهاي مختلف عليه توزيع ثروت با يكديگر لابي كنند، دچار فقر خواهندشد.
هاوكينگ معتقد است روند توسعه فناوري درحال منحرف شدن به سوي گزينه دوم است، زيرا درحال دامن زدن به نابرابري درآمدي در ميان انسانها است و تمامي اين فرايند ناشي از نوع توزيع دستاوردها ميان ثروتمندان و فقرا است.
اين سخنان هاوكينگ واكنشهاي شديدي را از سوي فعالان تكنولوژي برانگيخته است. مارك اندرسن كارآفرين و سخنگوي سيليكونولي در توئيتر نوشت هاوكينگ درحال بازگويي شعارهاي قديمي است. كساني كه ادعا ميكنند ماشينها مشاغل را نابود ميكنند در صد سال آينده احمق به نظر خواهند آمد، اما من اينگونه نخواهمبود.
بحث تقابل ثروت كلان كارآفرينان و كارمندان فناوري در برابر اقشار كمدرآمد در سانفرانسيسكو مدتها است كه به بحث جنجالي ميان اقتصاددانان تبديل شدهاست.
با اينهمه اكثريت متخصصان در اين حوزه با هاوكينگ موافقند. دراينكه فناوري توانسته رشد اقتصاد آمريكا و ديگر كشورهاي جهان را تضمين كند ترديدي وجود ندارد و شايد به همين دليل باشد كه بسياري از كشورها در تلاشند نسخهاي ديگر از سيليكونولي را براي خود ايجاد كنند.
اما باوجود رشد روزافزون اين پديده، تعداد افرادي كه در آن مشاركت دارند كاهش پيدا ميكند. اريك برينجلفسن استاد مدرسه مديريت اسلون در MIT نيز معتقد است تكنولوژي اصليترين عامل افزايش نابرابري درآمد در ميان انسانها است. مشكل اصلي اينجاست كه تكنولوژي جايگزين بسياري از كارگران مشاغل فيزيكي با درآمد بالا شدهاست و اين افراد اكنون براي گذران زندگي به فروشندگي و مشاغل اينچنيني كه از درآمد كمتر برخوردار است رو آوردهاند.
از اين رو نظر اندرسن درباره اينكه افراد بيكار نميشوند درست است، اما پرسش اينجاست كه درآمد آنها چقدر خواهدبود؟ ميانگين درآمد در آمريكا نسبت به سال 1995 كه آغاز شكوفايي عصر تكنولوژي بود تغيير چنداني نكردهاست. اما سردمداران اين تكنولوژيها درآمدهاي بسيار بالايي از محل سرمايهگذاريها و پرداختهايشان دارند .
رقابت شديدي ميان مهندسان و كارگران ماهر درگرفتهاست و اين رقابت ميتواند شكاف پرداخت ميان افراد داراي مدرك دانشگاهي با افراد بدون مدرك دانشگاهي را توضيح دهد. كارگراني كه داراي مدرك دانشگاه هستند در طول عمر خود نسبت به افراد ديپلمه يك ميليون دلار بيشتر درآمد دارند.