به گزارش ايسنا؛ داوود فتحعلی‌بیگی درباره‌ی فعالیت‌های این انجمن در ایام ماه محرم مطرح کرد: انجمن تعزیه رأساً در این ایام برنامه‌ای تدارک نمی‌بیند. انجمن یک تشکل صنفی است و بودجه معینی برای برگزاری تعزیه ندارد ولی اعضای زیادی در تهران و شهرستان‌ها هستند که در این ایام فعال هستند اما چنانچه شرایطی فراهم شود که انجمن مکانی برای اجرا داشته باشد طبیعتاً در آن زمینه هم اقدام خواهیم کرد که خود به خود به بعد از ایام سوگواری موکول می‌شود.
او با تأکید بر اینکه فعالیت انجمن در زمینه‌ی اجرا منوط به وجود مکانی ثابت است،گفت: متأسفانه هنوز نتوانسته‌ایم جایی برای این کار پیدا کنیم که به شکل حسینیه یا تکیه‌ای باشد که در اختیار انجمن قرار گیرد. این کار طبیعتاً با حق عضویت سالانه 10 هزار تومان که از طرف چند عضو محدود دریافت می‌شود، شدنی نیست. اما چنانچه یکی از سازمان‌ها یا نهادهای دولتی جایی را در اختیار انجمن قرار دهند که بتواند در طول سال فعالیت داشته باشد، انجمن می‌تواند فعالیت اجرایی داشته باشد و طبیعتاً ما هم برای آن برنامه‌ریزی خواهیم کرد.
مدیر انجمن تعزیه با بیان اینکه پیگیری‌های ما هنوز نتیجه‌ای نداشته‌است، ادامه داد: بعضی‌ها که اصلاً به درخواست ما ترتیب اثر ندادند و یک بار هم که دکتر مجید سرسنگی در شهرداری تهران مسئولیتی بر عهده داشت در این زمینه اقدام کرد که مکانی را خریداری کند و در اختیار انجمن قرار دهد، اما متأسفانه به دلایلی موفق به انجام این کار نشد.
این فعال با سابقه‌ی هنرهای نمایشی درباره‌ی دیگر فعالیت‌های این انجمن توضیح داد: بخشی از فعالیت‌های انجمن معطوف به بیمه هنرمندان و همین‌طور عضوگیری است. تعدادی از هنرمندان فعال این عرصه از حمایت بیمه هنرمندی برخوردارند و بعضی هم از حمایت طرح تکریم، البته روی‌هم‌رفته رقم قابل توجهی نیست و در کل کارهایی که انجام می‌شود کفایت نمی‌کند.
او ادامه داد: در اساسنامه‌ی ما در نظر گرفته شده که در صورتی که شرایط فراهم باشد، در زمینه‌ی اصلاح نسخ فعالیت‌هایی انجام دهیم. اصلاح نسخ هم مستلزم زمان، امکانات و بودجه است. نمونه‌ای از این کار با همکاری برخی اعضای انجمن و همت دفتر ادبیات و هنر هلال (وابسته به سازمان تبلیغات اسلامی) در سال گذشته انجام شد و نسخه‌ی «تعزیه مسلم» اصلاح و با پنج دوربین فیلمبرداری شد که فیلم آن هم برای علاقه‌مندان قابل تهیه است. حمایتی که از طرف این نهاد انجام شد هم متأسفانه به دلایلی ادامه پیدا نکرد، اما اگر دوباره ادامه پیدا کند کارشناسان و تعزیه‌خوانان انجمن آماده همکاری همه‌جانبه هستند.
فتحلی‌بیگی در پاسخ به این پرسش که انجمن تعزیه در راستای ثبت و ضبط فعالیت‌های هنرمندان این عرصه چه می‌کند، گفت: این کار نیازمند وجود حداقل چند دوربین و فیلمبردار و امکانات حمل و نقل و امکان تدوین فیلم است. طرح‌هایی داریم اما با دست خالی چه کار می‌توان کرد؟ اگر همه حق عضویتی که در این سال‌ها از اعضا گرفته‌ایم روی هم بگذاریم حتی نمی‌توانیم یک مجلس تعزیه را فیلمبرداری کنیم!
این هنرمند درباره‌ی همکاری سایر نهادهای مرتبط با هنرهای نمایشی نیز مطرح کرد: خانه‌ی تئاتر و وزارت ارشاد هم نه اینکه نخواهند همکاری کنند، اما طبق دستورالعمل‌های اداری برای هر کدام از این فعالیت‌ها باید بودجه‌ای پیش‌بینی شود که بتوانند اقدام کنند. درحالی‌که در شرح وظایف هیچ تشکیلاتی بطور مستقیم چنین چیزی پیش‌بینی نشده است. البته در طول این سال‌ها اداره‌ی هنرهای نمایشی به صورت جسته‌و‌گریخته حمایت‌هایی کرده است.
فتحلی‌بیگی در پاسخ به این سؤال که بالاخره چه نهادی موظف به حفظ این هنر ملی است؟ پاسخ داد:این کار وظیفه دولت است که باید آن را به وزارت ارشاد یا میراث فرهنگی محول کند تا تشکیلاتی برای گردآوری نسخ، آرشیو، تحقیق، اجرا و... بوجود بیاید. هر چند تعزیه هنری مردمی است و به علت علاقه‌ی خود مردم هرساله نمایش‌های شبیه‌خوانی در کشور اجرا می‌شود اما با وجود این حتی در پایتخت مکان مشخصی برای اجرای نمایش‌های سنتی وجود ندارد. در این وضع تعزیه و دیگر گونه‌های نمایش ایرانی در معرض آسیب‌های جدی هستند.
او ادامه داد: من شخصاً نزدیک به 40 سال است این مقوله را پیگیری می‌کنم و طبیعتاً این امر جزو علاقه‌مندی‌های شخصی خودم است. اما این کفایت نمی‌کند؛ باید یک مرکز حفظ و اشاعه‌ی تعزیه بوجود بیاید یا تشکیلاتی مستقل که شرح وظیفه‌ی آن حفظ و اشاعه‌ی این هنر باشد. به‌هرحال هر پدیده‌ی نمایشی مستلزم محل اجرا و امکانات و بودجه است.
داوو فتحلی‌بیگی درباره‌ی علت نبود آموزش‌های رسمی و دانشگاهی در حوزه‌ی نمایش‌های ایرانی هم مطرح کرد: باید از وزارت علوم و رؤسای دانشکده‌های تئاتر پرسید که چرا تا به حال پیگیر این امر نبوده‌اند؟! ما این کار را از طریق دانشگاه سوره پیگیری کردیم و پیشنهاد دادیم و پیشنهاد ما تا وزارت علوم هم رفت و آنجا بررسی شد و موافقت ضمنی آن‌ها اعلام شد، اما بعد از آن هیچ اتفاقی نیفتاد.
فتحلی‌بیگی علت آن را هم نبود دغدغه‌ی جدی در این حوزه دانست و گفت: متأسفانه این امر دغدغه همه‌ی کسانی که دست‌اندرکار امر نمایش هستند، نیست. اگر دغدغه‌ی وزارت علوم بود باید کمیته‌ای را موظف به پیگیری این ماجرا و راه‌اندازی رشته نمایش‌های آیینی سنتی در دانشگاه‌ها می‌کرد. ما این رشته را طراحی کردیم و واحدهای آن را هم نوشتیم و برایشان فرستادیم اما تاکنون هیچ اقدامی نشده است.
این هنرمند آموزشگاه‌های خصوصی را نیز در این امر مستثنی ندانست و افزود: آموزشگاه‌های تئاتر هم طبعاً دغدغه‌ای در این زمینه ندارند. خیلی‌ها که باور ندارند این پدیده‌ها به عنوان یک هنر نمایشی واجد ارزش است! و بعضی هم اصلاً شناختی در این حوزه ندارند، فراتر از این دیگر درست نیست من حرفی بزنم.