به گزارش ايبنا مهدی منتظر قائم نیز در بخش دیگری از این نشست با اشاره به ماهیت کتاب «تیتر نویسی» گفت: من تفسیرم این است که ایشان از یک روزنامه‌نگار به محقق در این کتاب تبدیل شده است چون کتاب درباره ضرورت تیتر و کارکردش است.
البته باید در نظر داشت که ما هنوز از گام اول نگذشتیم یعنی تجارب را ثبت نکردیم چون اگر تیتر تویسی اصول فنی‌اش تبدیل به تئوری نشود آن وقت نمی‌توانیم به کارکرد آن بیندیشیم.
وی با اشاره به محاسن این کتاب اظهار کرد: مقدمات و مباحث کلی تیترنویسی در کتاب به خوبی بیان شده است اما می‌توان درباره ضرورت برخی فصل‌ها توضیحاتی داد. کتاب استخوان‌بندی مباحث مرتبط به تیترنویسی شامل مباحث قدیم و جدید را دارد و سعی کرده کتاب درسی باشد چون پرسش‌ها و تمرین‌های آخر هر فصل تلاش مهمی در این باره است چراکه ناشر آکادمیک نیست اما مولف توانسته او را مجاب کند که آخر هر کتاب پرسش و تمرین بگذارد. این استاد ارتباطات تاکید کرد: ما اکنون در فضایی زندگی می‌کنیم که کتاب‌ها منابع و نمایه ندارند بنابراین اصرار نویسنده بر درسی بودن کتاب بسیار خوب است.
عنوان کتاب درباره محتوایش چیزی نمی‌گوید منتظرقائم در ادامه برخی اشکالات فرمی کتاب را برشمرد و گفت: عنوان تیترنویسی خیلی زیبا و موجز است اما چیز زیادی درباره محتوا نمی‌گوید چون تیتر کتاب کلی است و محتوای فصول را بیان نمی‌کند. درباره ظاهر کتاب نیز باید بگویم که کتاب با فونت‌های متفاوتی منتشر شده است که درست نیست. وی با بیان اینکه گاهی در ترجمه اصطلاحات انگلیسی به فارسی با مشکلات بسیاری مواجهیم گفت: چون در این باره دقت نداریم. بسیاری از ابهامات نظری از ترجمه غلط واژه‌ها شروع شده، بنابراین ادبیات نظری نادرستی درست می‌کنیم که فقط بندهای کفشمان را به هم گره می‌زند. در این کتاب نیز باید مشخص شود که منظور از تیتر بنا به ترجمه انگلیسی آن چیست و مولف باید منظور خودش را از واژه تیتر با توجه به ترجمه انگلیسی آن مشخص کند.
این استاد ارتباطات با تاکید براینکه فقط خاطره‌نویسی ما را نجات نمی‌دهد اظهار کرد: چون نظریه از مطالعه عمیق ادبیات معاصر در رشته مرتبط و رشته‌های دیگر به وجود می‌آید. من باید بدانم ادبیات معاصر تیتر، فرم، ژانرها و ... کدام است تا بتوانم بدانم تیتر درست چیست؟ اینکه با حالت سانتی مانتال درباره شورای تیتر حرف بزنیم کافی نیست چون تجربه را باید بتوانیم تئوریزه کنیم. مخاطب کتاب مشخص نیست منتظرقائم گفت: اگر این کتاب را درباره اصول تیترنویسی ندانیم آن وقت من چند سوال دارم؛ نخست اینکه مخاطب کتاب مشخص نیست آیا خواننده‌اش روزنامه‌نگار است؟ سردبیر است یا ... ابهام بعدی در کتاب این است که بررسی تیتر در کتاب برای روزنامه است یا نشریات هفتگی یا آنلاین چون تیتر در فضای امروزه بسیار گسترده است. امروزه ما روزنامه‌نگاری شهروندی داریم و آیا این کتاب برای تیترنویس آماتور هم می‌تواند اصول پایه‌ای داشته باشد. وی با بیان اینکه تعریف دقیق مطبوعات در کتاب خیلی مشخص نیست، افزود: یکی از بزرگترین اشکالاتی که به پژوهش تیترنویسی می‌توان وارد کرد این است که در این پژوهش تیترزنی ایرانی از مقوله‌های مغفول کتاب است.
باید در نظر داشت که مخاطب از زوایای مختلف با تیتر در ارتباط است. نظام شناخت مخاطب تحت تاثیر تیتر شکل می‌گیرد. بنابراین در پژوهش تیتر زنی در ایران باید جایگاه تیتر در جلب توجه مخاطب، جایگاه تیتر در تشویق به خرید و وفاداری به یک نشریه و ... باید مد نظر قرار گیرد. تیتر می‌تواند ابزاری برای اشتراک مخاطب با رسانه باشد. اگر بخواهد سبک زندگی مخاطب به سمت عادت مطالعه برود نشریات ما باید سبک تیترزنی داشته باشند که مطابق با علایق و آداب و رسوم مخاطب خاصی باشد. بنابراین این کتاب باید به این مباحث توجه کند. جای استراتژی‌های تیترزنی در کتاب خالی است منتظرقائم اضافه کرد: روانشناسی مخاطب و روحیه آن در تیترزنی بسیار مهم است. از سوی دیگر تیتر باید در فضای رقابتی خودش را نشان دهد.
تیتر اگر بخواهد چنین ویژگی داشته باشد نیازمند ادبیاتی با عنوان استراتژی‌های تیترزنی داریم که جای این استراتژی‌های تیترزنی نیز در کتاب خالی است. به گفته این استاد ارتباطات، این کتاب یک مقدمه مفصل درباره اهمیت و ضرورت تیتر در روزنامه‌نگاری حرفه‌ای و آماتور کم دارد و این به روشن شدن مخاطب کتاب کمک می‌کند. امروزه بحث دیپلماسی تیترها، کارکردهای تیتر در ارتباطات سیاسی و نقش تیترها در کمپین‌های رسانه‌ای مطرح است که در کتاب بررسی نشده است.