به گزارش خبرگزاري فرانسه دختر هفت‌ساله ناوارو، نوئمی برناردز، دچار تومور مغزی بود که در ماه سپتامبر برداشته شد. اکنون پزشکانش می‌گویند او نیاز به یک داروی شیمی‌درمانی ساخت آمریکا به نام تموزولوماید دارد.
شاید موضوع ساده به نظر برسد؛ اما متأسفانه خانواده نوئمی و پزشکانش می‌گویند، این‌گونه نیست.
کوبا و آمریکا دشمنان درازمدت دوران جنگ سرد، در ماه ژوئیه پس از پنج دهه دشمنی، روابط دیپلماتیک برقرار کردند و اکنون در تلاش هستند تا روابط اقتصادی ایجاد کنند. این دو کشور سفارت‌هایشان را در پایتخت‌های یکدیگر بازگشایی کرده‌اند و در حال گفت‌وگو برای حل‌وفصل تفاوت‌های سیاسی باقیمانده‌شان هستند، اما تحریم‌های تجاری آمریکا بر ضد کوبا از سال 1960 هنوز برقرار هستند.
باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا می‌خواهد این تحریم‌ها را که تقریباً همه دادوستدها در دو طرف تنگه فلوریدا را ممنوع می‌کند، لغو کند، اما محافظه‌کاران در کنگره آمریکا آماده بخشیدن این جزیره کمونیستی نیستند.
درنهایت وزارت بهداشت کوبا مجبور است تلاش کند داروی نوئمی را- که مبتلا به شکل مهاجمی از سرطان است- از کشور سومی تهیه کند و تحریم‌ها را دور بزند.
- مرگ یا زندگی
ناواروی 28 ساله که در کنار تخت دخترش نشسته بود و اشک‌هایش را پاک می‌کرد، گفت: «الآن، دخترم دارد پرتودرمانی می‌شود. او باید 27 وعده این درمان را بگذراند.»
نئومی دو ماه است که در بیمارستان بستری بوده است. و ناوارو توضیح داد، پس از دو هفته استراحت به دنبال پرتوتابی، قرار است شیمی‌درمانی او شروع شود.
میگدالیا پرز، پزشک او گفت: «از نظر ما در اینجا موضوع مرگ یا زندگی مطرح است.»
پرز که برای 15 سال در بخش سرطان کودکان در کوبا کار کرده است که خدماتش رایگان است، گفت: «در نئومی و سایر بیماران با شرایط بافتی مشابه در سطح میکروسکوپی، دارویی که توانسته است میزان‌های بقای را افزایش دهد، تموزولوماید است.»
این دختر که خانواده‌اش از ایالت جنوب مرکزی سین‌فوئگوس است، در حال حاضر دور از خانه‌شان در بیمارستان سرطان کودکان هاوانا هستند. او روزهایش را به تماشای ویدئو و بازی با عروسک می‌گذراند و مادرش همیشه در کنارش است.
حدود 300 کودک هر سال در شش مرکز سرطان در سراسر کوبا با جمعیت 11 میلیون نفر درمان می‌شوند.
دکتر نئومی تأکید کرد، درحالی‌که میزان‌های بقا برای مواردی مانند او با این دارو تقریباً حدود 70 درصد است، بدون دسترسی به این دارو میزان‌ها بقا به 20 درصد هم نمی‌رسد.
پرز گفت: «متأسفانه به علت باقی ماندن تحریم‌های آمریکا، ما نتوانسته‌ایم این دارو را به‌طور مستقیم از جایی که تولید می‌شود، بخریم» و اشاره کرد که خرید از طرف ثالث به یک ضرورت برای این کودکان بدل شده است.
- دست‌های بسته
مجمع عمومی سازمان ملل روز سه‌شنبه با اکثریت قاطع قطعنامه غیر الزام‌آور را تصویب کرد که خواستار پایان یافتن این تحریم بود. مجمع عمومی هر سال قطعنامه مشابهی را هر سال از 1992 تصویب کرده است که نشان‌دهنده انزوای آمریکا در سیاستش درباره کوبا است.
آمریکا و رژیم صهیونیستی تنها کشورهایی بودند که به قطعنامه امسال که با 191 رأی موافق 193 کشور عضو تصویب شد، رأی مخالف دادند.
دولت تنها کشور تحت حاکمیت تک‌حزبی کمونیستی در قاره آمریکا تحریم‌ها را مسئول اغلب مشکلات اقتصادی این کشور می‌شمارد. دولت کوبا تحریم آمریکا را «محاصره» می‌نامد و تخمین می‌زند که این تحریم باعث بیش از 830 میلیارد دلار خسارت اقتصادی شده باشد.
استثنائات در این سیاست تحریمی اجازه صادرات مواد غذایی از آمریکا به کوبا را می‌دهد، اما مردم این جزیره در به دست آوردن داروها و دستگاه‌ها و ملزومات پزشکی دچار مشکل هستند. شرکت‌های کوبایی بیش از 65 درصد داروهای موردنیاز این کشور را می‌سازند؛ اما نیازهای دارویی بسیاری از کوبایی برآورده نمی‌شود.
دکتر پرز گفت: «هنگامی‌که دست‌هایتان بسته است، واقعاً درمان بیماری کار سختی است.»
سازمان عفو بین‌الملل هم در بیانیه‌ای خواستار برداشته شدن این تحریم‌ها شد و اعلام کرد: «ادعای پیشگامی برای برقراری نوع جدیدی از رابطه با مقامات کوبا ازیک‌طرف و حفظ تحریم اقتصادی که کوبایی‌های عادی را از دسترسی به دارو سایر کالاهای اساسی باز می‌دارد، از طرف دیگر، ناهمخوانی کامل مواضع آمریکا را نشان می‌دهد و نقش عمده‌ای در تضعیف حقوق بشر در کوبا دارد.»