به گزارش پايگاه اطلاع‌رساني حج، حجت‌الاسلام و المسلمين محمد شمس با اشاره به اينكه اخيراً شبهه‌اي در شبكه‌هاي اجتماعي توسط برخي از افراد مطرح شده است كه «امام حسين (عليه‌السّلام) حج واجب را نيمه‌تمام گذاشته و براي حفظ جان خود حج را ترك كرده، بنابراين ما هم امروز مي‌توانيم با اقتدا به اين تصميم ابا عبدالله الحسين (عليه‌السّلام) براي حفظ جان خود حجي كه مديريت آن در دستان آل سعود يعني يزيد زمان است را ترك كنيم»، اظهار داشت: مشهور است كه امام حسين (ع) به عمره تمتع احرام بسته بود، اما زماني كه فهميد مزدوران يزيد ميخواهند حضرت را در حرم امن الهي به شهادت برسانند، ناچار شد حج خود را ناقص و نيمه‌تمام رها كند و به تعبيري حج را به عمره مفرده تبديل سازد، اما اين سخن بيگمان خطا و اشتباه است.
مدير حوزه علميه استان يزد با بيان اينكه امام حسين (ع) قبل از سفري كه از مكّه به كوفه تشريف ببرند، حج واجب خود را انجام داده و از اوّل نيّت عمره مفرده نموده بودند، گفت: امام حسين (عليه‌السّلام) در مقام انجام دادن اعمال حج نبوده است تا بخواهد براي سفر به كربلا، حج خود را كنار بگذارد و آن را نيمه‌تمام رها كند؛ ضمن اينكه هيچ كس مجاز نيست عمل حج را نيمه‌تمام رها كند و اگر كسي احرام ببندد بر او واجب است تا پايان كار اعمال را انجام دهد.
مدير حوزه علميه استان يزد تصريح كرد: واقعيت اين است كه امام حسين (ع) از همان اول به نيت عمره مفرده احرام بسته بود و در فقه اهل بيت (ع) هم مسئله چنين است كه هر مسلماني مي‌تواند در ماه‌هاي حج هم، احرام عمره مفرده ببندد و پس از اتمام عمره هم اختيار دارد كه به هر جا خواست برود و يا اگر خواست مي‌تواند عمره مفرده را به عمره تمتع تبديل كند تا اعمال حج را به جا آورد.
وي گفت: اما اين سؤال به ذهن متبادر مي‌شود كه امام حسين (ع) در ايام حج تمتع، چرا نيت عمره مفرده كردند؟! به هر حال اين شرايط و اوضاع و احوال سياسي آن زمان بود كه باعث شد امام چنين تصميمي اتخاذ كنند. همان‌طور كه بيان شد در اين حكم فقهي آمده است فردي كه در ماه ذي‌الحجه نيت عمره مفرده كند بعد از پايان عمره مفرده مي‌تواند عمره مفرده را به عمره تمتع تبديل كند؛ پس چرا امام حسين (ع) و همراهان عمره مفرده را تبديل به عمره تمتع نكردند و رهسپار عراق شدند؟ همان‌طور كه در مورد تصميم قبلي امام حسين (ع) گفته شد شرايط و اوضاع و احوال سياسي آن زمان بود كه باعث شد امام چنين تصميمي اتخاذ كنند و اين امر آنقدر بديهي است كه نيازي به توضيح بيشتر ندارد.
حجت‌الاسلام محمد شمس گفت: امام صادق (ع) در حديثي ميفرمايند: امام حسين (ع) در ماه ذي‌الحجه در حال عمره بود، بعد در روز ترويه (هشتم ذي الحجه) در حالي كه مردم به سوي منا مي‌‌رفتند آن حضرت به سوي عراق روانه شد و هيچ اشكالي ندارد؛ كسي كه نميخواهد حج گزارد، مي‌تواند در ماه ذي‌الحجه، عمره به جاي آورد.
وي عنوان كرد: سيدالشهدا (ع) به خاطر ناامني مكه براي حضرتش و اينكه مطلع شد نيروهاي يزيدي در صدد قتل او در مكه هستند چنين تصميمي اتخاذ كردند، در واقع كار امام حسين (ع) هم جنبه حفظ قداست حرم الهي را داشت و هم نمي‌خواست در ايام حج و در بيت‌الله الحرام خونش ريخته شود و هم با بيرون شدن از مكه، در روزي كه همه از هر سو به مكه آمده‌اند و عازم عرفات هستند، نوعي بيدارگري در وجدان‌ها و ايجاد سؤال در ذهن‌هاست و به اين صورت، خبر خروج اعتراض‌آميز وي بر ضد حكومت، توسط حاجياني كه از همه مناطق و شهرهاي جهان اسلام آمده بودند و اينكه آن حضرت، در حرم امن الهي هم امنيت و مصونيت ندارد، همه جا پخش مي‌شد و اين نوعي مبارزه تبليغاتي بر ضد يزيد بود.
مدير حوزه علميه استان يزد گفت: با توجه به دعوت جمع كثيري از مردم كوفه از امام (ع) براي سفر به اين منطقه و پذيرفتن امامت و رهبري مسلمانان، امام تصميم به اجابت تقاضاي آنان گرفت ولي براي اطمينان از اين دعوت و بررسي صحت و سقم آن پسر عموي خود مسلم بن عقيل را به كوفه فرستاد و او نيز طي پيامي دعوت مردم را تأييد و از امام خواست هرچه زودتر به كوفه برود بنابراين قبل از فرا رسيدن موسم حج، امام تصميم به خروج از مكه و قصد سفر به عراق داشته است و اين مطلب در وصيت امام به برادرش محمد حنفيه هنگام خروج از مدينه نيز ديده مي‌شود. بخشي از وصيت امام (ع) به اين شرح است: «من براي تفريح، تفرج، استكبار، فساد و ظلم خارج نمي‌شوم بلكه براي اصلاح امت جدم خارج مي‌شوم و تصميم دارم امر به معروف ونهي از منكر كنم و سيره جدم رسول الله (ص) و پدرم علي (ع) را احياء كنم».
حجت‌الاسلام و المسلمين شمس بيان كرد: علت خروج امام (ع) از مكّه در هشتم ذي‌الحجه اين بود كه نامه مسلم در آن ايام به امام رسيد از طرفي در همين زمان عده زيادي براي انجام مناسك حج به مكّه آمده بودند و بهترين زمان براي آغاز اين سفر مهم و سرنوشت‌ساز هشتم ذي‌الحجه بود تا اطلاع‌رساني صحيح از اهداف اين سفر صورت گيرد لذا امام روز هفتم ذي‌الحجه با خطبه‌اي غرا آغاز سفر و هدف مهم آنرا به اطلاع مردم رسانيد و روز هشتم ذي‌الحجه از مكه خارج شد. بخشي از خطبه امام (ع) به اين شرح بود: «مرگ براي فرزندان آدم همانند گردنبند بر گردن دختران جوان است، اشتياق من براي ديدار پدر و جدم و رفتگان خاندان همانند اشتياق يعقوب براي ديدار يوسف است گويا مي‌بينيم در جايي كه براي كشتنم مقرر شده گرگ‌ها بند بند مرا از هم جدا مي‌كنند و فرار از آن نيست و بر بلاهاي او صابريم و او اجر ما را كامل خواهد كرد پس كسي كه حاضر است ايثار كند و جانش را در اين راه بدهد و با ما بيايد بداند كه من فردا حركت مي‌كنم ان شاء الله».
وي در پايان با بيان اينكه براي بيان اهميت قيام امام حسين (ع) نياز به دروغ‌پردازي نيست بلكه بيان حقيت هميشه با وجدان‌هاي پاك سازگارتر است، خاطرنشان كرد: از آنچه گذشت روشن مي‌شود كه امام عليه‌السلام در مقام انجام دادن اعمال حج نبوده است تا بخواهد براي سفر به كربلا حج خود را كنار بگذارد و نيمه‌تمام آن را رها كند ضمن اينكه هيچ كس مجاز نيست عمل حج را نيمه‌تمام رها كند و اگر كسي احرام ببندد بر او واجب است تا پايان كار اعمال را انجام دهد و تنها در موارد خاصي هست كه مي‌شود حج را تبديل به عمره كرد.