براساس گزارش BBC، ريچارد تول اقتصاد‌دان مطرح دانشگاه ساسكس پيش‌بيني كرده‌است كه عواقب گرمايش جهاني به زودي و با افزايش 1.1 درجه سانتيگراد به دماي جهان بر مزاياي آن چيره خواهند شد، تفاوت دمايي كه تقريبا محقق شده‌است.
تول را در ميان بسياري از فعالان محيط زيست به عنوان يك شكاك آب و هوايي مي‌شناسند. وي به تازگي به اثرات مثبت دي اكسيد كربن بر باروري محصولات كشاورزي اشاره كرده‌بود و آثار وي مورد استناد بسياي از مخالفان نظريه گرمايش جهاني است.
به گفته وي بسياري از مردم براين باورند كمي گرمتر شدن جهان مي‌تواند از نظر اقتصادي به نفع انسان‌ها باشد، البته اگر معيار سنجش آن را دلار قرار دهيم، با اين‌همه گرمايش جهاني بيشتر از سود، ضرر به دنبال خواهد داشت. به گفته وي عوارض مثبت ناشي از گرمايش جهاني به تدريج درحال كمرنگتر شدن بوده و به زودي مردم با نكات منفي آن مواجه خواهند شد.
اين اظهارات جديد براي مخالفان نظريه گرمايش جهاني كه همواره از نظرات تول براي دفاع از ايده خود استفاده مي‌كردند، جنجالي خواهد بود. تول معتقد است بحث برسر افزايش دو درجه‌اي دماي جهان كاملا نابجا است زيرا جهان قرار است سه تا پنج درجه گرمتر از سابق شود، به اين دليل كه نشست اقليمي پاريس قرار نيست هيچ كمكي به مهار اين معزل كند و سران جهان قدرت و اراده كافي براي كاستن از انتشار دي‌اكسيد كربن را نخواهند داشت.
به گفته وي افزايش چهار درجه‌اي دماي جهاني مي‌تواند عوارض منفي زيادي در پي داشته باشد اما اروپا و كشورهاي ثروتمند مي‌توانند اين شرايط را با پشتوانه مالي خود قابل تحمل سازند. تول معتقد است بهترين راه براي مقابله با تغييرات جوي افزايش رشد اقتصادي است.
با اين‌همه وي نسبت به ديگر محققان به پديده گرمايش جهاني رويكردي خوشبينانه‌تر دارد. تيم لنون استاد علوم سيستم‌هاي زميني دانشگاه اكستر مي‌گويد بسيار خوشبينانه‌است كه تصور كنيم دماي زمين تنها چهار درجه افزايش خواهد يافت. به گفته وي دماي زميني در اروپا بيش از چهار درجه فراتر از دماي ميانگين بالا خواهد رفت و احتمالا به تغيير الگوي فصلي اين قاره منجر خواهد شد. در نتيجه يخ‌هاي قطبي در طول تابستان از بين رفته و در طول زمستان به شدت نازك خواهند شد. لنون مي‌گويد درحال حاضر آثار اين عوارض منفي را مي‌توان در تغيير الگوي توزيع رودها مشاهده كرد.
جان راكستروم مدير مركز انعطاف‌پذيري دانشگاه استكهلم هشدار داده‌است كه هرچه به افزايش دماي بيش از دو درجه نزديك‌تر شويم، خطر ايجاد آثار غيرقابل جبران افزايش پيدا مي‌كند. به گفته وي آنچه بشر را به سوي افزايش 6 درجه‌اي دماي جهاني سوق مي‌دهد، آلودگي‌هاي كربني نيست، بلكه واكنش‌هاي زيست‌كره‌اي هستند كه به اين پديده دامن مي‌زنند، زيرا بشر نمي‌تواند راهكاري براي كاهش انتشار كربن از منابع طبيعي بيانديشد. راكستورم مي‌گويد اگر به حال اكوسيستم زنده زمين چاره‌اي انديشيده نشود، از پشت به بشر خنجر خواهد زد.