به گزارش مهر، سيدمنصور سيدسجادي با ارائه سخناني با موضوع «روابط شهر سوخته با خراسان بزرگ در هزاره سوم» در محل موزه بزرگ خراسان در مشهد به توقف زيانبار 4ساله فعاليت باستان‌شناسي شهر سوخته اشاره كرد و ازسرگيري مجدد فعاليت باستان‌شناسي پس از 4 سال وقفه در اين منطقه خبر داد.
او گفت: فعاليت هزاره سوم باستان‌شناسان در منطقه خراسان بايد گسترده‌تر شود چرا كه بخش‌هاي وسيعي از تمدن كشورمان هنوز كشف نشده و جا دارد براي حفظ اين تمدن توجه بيشتري به اين هزاره شود.
رئيس پايگاه جهاني شهر سوخته با اشاره به ارتباطات فرهنگي ميان منطقه سيستان و خراسان بزرگ از گذشته‌هاي دور افزود: با وجود اعتبارات كم باستان‌شناسي بايد به‌صورت قطره‌اي حفاري‌ها در شهر سوخته صورت گيرد.
سجادي افزود: طبق آخرين محاسبات گورستان ۲۵ هكتاري شهر سوخته داراي ۳۸ هزار گور است كه تاكنون ۸۰۰ گور حفاري شده كه از بزرگ‌ترين كلكسيون بقاياي انساني و جانوري به‌دست آمده است.
وي گفت: ديوارهاي شرقي شهر سوخته بر اثر وزش بادهاي شديد به نيمه گرد تبديل و فرسوده شده است و به همين دليل احتمال دارد كه وسعت شهر بيش از آنچه اكنون ملاحظه مي‌شود، بوده باشد.
رئيس پايگاه جهاني شهر سوخته تأكيد كرد: ضروري است سازمان ميراث فرهنگي، صنايع‌دستي و گردشگري به بخش شرقي فلات ايران توجه بيشتري داشته باشد چرا‌كه اين بخش دوره‌هاي گوناگون ازجمله دوره پيش از آغاز تاريخ را نيز در خود جاي داده و مي‌توان از طريق آن با پيوندهاي دوره‌هاي تاريخي ازجمله تاريخ اسلام را كشف كرد. وي افزود: شهر سوخته كه دالاني دراز از جنوب درياچه آرال تا سواحل شمالي درياي مُكران و خزر و تنگه هرمز را دربرمي‌گيرد داراي واحه‌هاي كوچك حاصلخيزي بود كه موجب شكل گرفتن تمدن‌هاي مختلف در اين منطقه شد.
سجادي با بيان اينكه از ۳۲۰۰ تا ۳۸۰۰ سال قبل از ميلاد شهر سوخته منطقه مسكوني بوده است، گفت: برخي از باستان‌شناسان فرانسوي معتقدند كه شهر سوخته در ۲۳۰۰ سال قبل از ميلاد تداوم زندگي در خود را از دست داده و كاملا از بين رفته است، اما باستان‌شناسان ايراني در سال گذشته به شواهدي دست يافتند كه نشان مي‌داد نه‌تنها تا ۱۷۵۰ سال قبل از ميلاد زندگي در شهر سوخته ادامه داشته بلكه آثاري از استقرارهاي كوچك انساني از دوره‌هاي اشكاني در اين منطقه به‌دست آمد و ما را به اين نتيجه رساند كه شهر سوخته مربوط به ۱۸۰۰ سال قبل از ميلاد است.