تاریخ انتشار: ۹ دی ۱۳۹۴ - ۲۳:۰۰

شعر>سعیده موسوی‌زاده: اتاقم غار تنهایی‌ست/ کمی کوچک ولی خوب‌ست/ اگر چه مثل سمساری‌ست/ برای بنده مطلوب است

در آن آثار تاریخی‌ست

هویجی داخل جوراب

فسیل عنکبوت و سوسک

دو تا لیوان تهش زردآب

 

به قول مادرم، بچه!

عجب غار بدی داری

تمامش قاتی و پاتی‌ست

عجب وضع اسفباری!

 

ولی هر‌وقت که آمد

اتاقم را مرتب کرد

کمر درد شدیدی شد

شبش هم طفلکی تب کرد

 

برای من همین‌جوری

اتاق کوچکم خوب است

اگر چه درهم و برهم

برای من که مطلوب است

 

ولی برعکس وقتی که

مرتب می‌شود هر‌چیز

تمام چیزهای من

در آن گم می‌شود یک‌ریز

تصويرگري‌: فاطمه ابولي‌فرد