این روند به احتمال بسیار عوارض جانبی را افزایش داده و تاثیر دارو بر روی آن منطقه خاص را محدود می‌کند. حالا دانشمندان در دانشگاه وارویک بریتانیا یک راه حل برای این مسئله ارایه دادند و اولین چسب پوستی ایبوبروفن را ابداع کردند.
این چسب پوستی یک پلیمر چسبی انعطاف پذیر است که به سفارش مشتری توسط شرکت Bostik طراحی شده است. هنگامی که دارو به شکل خارجی به بدن بیمار وارد می‌شود به تدریج از پلیمر جدا شده و از طریق پوست به یک میزان کنترل شده جذب می‌شود ـ این پروسه می‌تواند برای 12 ساعت فعال باشد. ایبوبروفن متمرکز شده مستقیم در محل مورد نظر قرار می‌گیرد به جای اینکه در ابتدا در سراسر جریان خون بیمار منتشر شود تا به محل درد برسد.
درحالیکه ژل‌های موضعی موجود حاوی ایبوبروفن همین عملکرد را دارند اما آنها مسکن را تا حد قابل ملاحظه‌ای کمتر از میزان متناسب با درد منتشر می‌کنند. علاوه بر این، آنها به همان اندازه بروفن را دربرنمی‌گیرند. رقم 30 درصد، 5 تا 10 برابر بالاتر از آن مقداری است که در بسیاری از ژل‌ها و چسب‌های دارویی دیگر قابل دسترسی است.
بر اساس تحقیقات دانشگاه، پلیمر همچنین می‌تواند برای ایجاد چسب‌های ترانس درمال استفاده شود که انواع دیگر دارو را توزیع کنند ـ برخی از انواع دارو که قابلیت حل شدن در پلیمرهای عادی را ندارند و بنابراین در حال حاضر در اشکال موجود چسب‌ها قابل دسترسی نیستند.
چسب‌های ایبوبروفن احتمالا ظرف دو سال آینده وارد بازار خواهند شد.
* منبع: هم‌آگاه