به گزارش ایکنا، دكتر غلامحسین ابراهیمی دنیانی در همایش «بررسی آراء و اندیشه‌های حکمی و تفسیری آیت‌الله جوادی آملی از منظر پژوهشگران» گفت: علوم با هم خصومت ندارند، البته ممکن است صاحبات علوم شیطنت‌هایی بکنند، ولی علوم با هم دشمن نیستند و دانشمندان گذشته علوم زمان خود را می‌دانستند ولی در روزگار ما علوم تخصصی شده است و این مساله وجود ندارد.
وی ادامه داد: فلسفه و فقه میانه خوبی با هم نداشته‌اند و بوده‌اند برخی از فقها که با فلسفه و برخی از فلاسفه که با فقها مشکلاتی داشته‌اند و به عبارتی فلسفه دشمنان زیادی داشته است. این مخالفت میان فقها و عرفا نیز وجود داشته است.
دینانی با بیان اینکه فلسفه در طول تاریخ ماجراها داشته‌اند، گفت: بسیاری از فلاسفه کشته شده‌اند، فقهای حلب حکم به کشتن شیخ شهاب‌الدین سهرودی دادند و باز فقها ابن‌سینا را دربهدر و ملاصدرا را تبعید کردند، اما این به معنای مخالفت فقه و فلسفه نیست.
وی ادامه داد: برخی از فلاسفه فقیه و برخی از فقها فیلسوف بوده‌اند و این مساله در گذشته سابقه داشته است. ملاصدرا فقیه بود و از فقیه‌ترین فقهای دوران خود نیز فقیه‌تر بود. ابن رشد نیز یک دوره فقه دارد که من مطالعه آن را به آقایان فقها توصیه می‌کنم.
استاد فلسفه دانشگاه تهران با بیان اینکه در عصر ما علامه طباطبائی علامه بر فلسفه و عرفان در فقه نیز صاحب‌نظر بودند، گفت: آیت‌الله جوادی آملی نیز در فقه صاحب‌نظر هستند و می‌توان ایشان را فقیه‌الفلاسفه و فیلسوف‌الفقها خواند.
دینانی ادامه داد: بین فلسفه و فقه مشترکاتی وجود دارد، هدف فلسفه و فقه هر دو در نهایت قرب الهی است و بدون فلسفه نمی‌توان به فقه پرداخت. اگر فیلسوف با تعقل به خداوند نزدیک می‌شود فقیه با بیان فرمان الهی و اطاعت از آن به قرب الهی می‌رسد. همه احکام فقه اگر بدون قصد قربت باشد باطل خواهد بود و این قرب مکانی و زمانی نیست و نیازمند تاملات فلسفی است.