رضا احسان‌پور: رباعی اول: با مشت، پیاز گنده را له کردی

باشد! تو خیال کن که خیلی مردی

«مردی نبود فتاده را پای زدن»

آری پسرم! دوباره بز آوردی

 

رباعی دوم: 

من قلدرم و از همه سرتر هستم

در قدرت و زور، حداکثر هستم

با این‌همه من برای مادر، پدرم

تا آخر عمر مثل نوکر هستم

 

رباعی سوم:

هم گردن و بازوی قطوری داری

هم شکر خدا، توان و زوری داری

من با فوتوشاپ هم شبیه‌ات نشوم

این‌ها همه را بگو چه جوری داری؟!

 

رباعی چهارم: 

من از همه بیش‌تر شجاعت دارم

تا خرخره قدرت و جسارت دارم

بین خودمان بماند امّا از سوسک

بی‌حد و حساب، ترس و وحشت دارم

 

تصويرگري‌: فاطمه ابولي‌فرد