در پيش‌نويس برنامه ششم توسعه هم كه چند روز قبل منتشر شده، تنها اشاراتي به شبكه ملي اطلاعات شده و درباره نحوه فعاليت «دستگاه‌هاي اجرايي و نهادهايي كه داراي شبكه مخابراتي مستقل از شبكه ملي اطلاعات هستند»، نكاتي ذكر شده و به‌خود اين شبكه پرداخته نشده است.
ايده اوليه چنين شبكه‌اي، متكي بر راه‌اندازي اينترنت داخلي بود كه طي يك دهه اخير، با تحولات فناورانه صورت‌گرفته، عنوان و اهداف و ماموريت‌هاي آن به فراتر از اينترنت ارتقا يافته و با ورود به اسناد بالادستي مهمي نظير برنامه پنجم توسعه، تولد «شبكه ملي اطلاعات» در دستور كار قرار گرفت. طرح ايده مربوط به دولت هفتم بود و بعد در دولت‌هاي هشتم و نهم نيز با تغيير رويه‌هايي متعدد پيگيري شد و سرانجام وزير فعلي ارتباطات و فناوري اطلاعات در آذر۹۲ وعده داد كه اين شبكه تا 2سال بعد (يعني امسال) راه‌اندازي خواهد شد؛ خصوصيت اين وعده آن بود كه «در حاشيه نشست تبادل نظر پيرامون مدل مفهومي شبكه ملي اطلاعات» ابراز مي‌شد و مي‌توانست نشانگر همت دولت براي تحقق اين بند برنامه پنجم باشد.
با اين‌همه در 14شهريور امسال كه حكم اعضاي جديد شوراي‌عالي فضاي مجازي صادر شد، در بند پنجم آن از رئيس شورا (رئيس‌جمهور) و ساير اعضا خواسته شده بود كه «تسريع در راه‌اندازي شبكه ملي اطلاعات پس از تصويب طرح آن در شوراي‌عالي و نظارت مستمر و مؤثر مركز ملي بر مراحل راه‌اندازي و بهره‌برداري از آن» مورد اهتمام و توجه جدي قرار بگيرد و حال آنكه اين روزها، اخبار حتي از حذف تبصره مرتبط با اين موضوع از بودجه۹۴ خبر مي‌دهند. دولت به خوبي مي‌داند كه كشور دچار يك خواب‌آلودگي در تعامل و درك فضاي مجازي است؛ پديده‌اي كه جهاني است، هم از حيث كاربرد و استفاده و هم حيراني و سرگرداني كاربران و دولت‌ها. بي‌توجهي به چنين پديده فراگير و راه‌حل‌هاي طراحي‌شده در قبال آن، حتما مي‌تواند هزينه‌هاي مادي و معنوي بسيار به بار آورد كه يك قلم آن، خارج‌شدن حكمراني فضاي مجازي از حيطه ملي است.