به گزارش ایرنا، با وجود این که جذب گرما توسط اقیانوس‌ها موجب خنک‌تر شدن محل زندگی انسان‌ها شده است، در درازمدت می‌تواند اثرات بسیار مخربی را در آب و هوای جهان برجای گذارد.
بر اساس این تحقیقات، حدود یک سوم این افزایش دما در عمق 700 متری یا بیشتر اقیانوس‌ها به وقوع پیوسته است. این در حالی است که نور خورشید به هیچ عنوان در این اعماق نفوذ نمی‌کند. این پدیده می‌تواند توقف افزایش دمای سطح اقیانوس‌ها را از پایان قرن بیستم تاکنون توجیه کند. پیش از این بخش عمده گرمای زمین توسط آب‌های سطحی اقیانوس‌ها جذب می‌شد، اما ظاهرا اکنون این رویه تغییر کرده و علت آن مشخص نیست.
اطلاعات اولیه این تحقیقات در جریان ماموریت‌های دریایی انجمن سلطنتی انگلیس در قرن نوزدهم گردآوری شد. اطلاعات جدیدتر نیز از اطلاعاتی که در جریان اندازه‌گیری‌های انجام شده تا عمق 2000 متری سراسر اقیانوس‌ها توسط کشتی‌ها در طول چند دهه گذشته ثبت شده است، به دست آمد.
بر اساس این تحقیقات 90 درصد از گرمای زمین توسط اقیانوس‌ها جذب می‌شود؛ اما این قابلیت اقیانوس‌ها دارای محدودیت است و اگر این رویه ادامه یابد، در اثر افزایش دمای جهانی و در پی آن افزایش دمای آب اقیانوس‌ها، چرخه دریا و اتمسفر برهم می‌خورد و الگوهای آب و هوایی غیرقابل پیش بینی ایجاد خواهد شد.
به دلیل این که دی اکسید کربن قرن‌ها در اتمسفر باقی می‌ماند، حتی پس از توقف کامل تولید دی اکسید کربن توسط انسان، دمای اقیانوس‌ها همچنان افزایش خواهد یافت. علاوه بر این، افزایش دی اکسید کربن در جو زمین موجب اسیدی شدن آب اقیانوس‌ها می‌شود؛ همان طور که از شروع عصر صنعتی، آب دریاها یک چهارم اسیدی‌تر شده است. میزان اسیدی شدن آب دریاها در طول 300 میلیون سال گذشته اکنون به اوج خود رسیده است.
اگر اوضاع به همین طریق ادامه یابد، انتظار می‌رود تا پایان قرن حاضر دمای کره زمین 4 درجه افزایش یابد؛ این در حالی است که بر اساس شواهد موجود، حتی افزایش دمای زمین به میزان دو درجه می‌تواند تبعات فاجعه باری برای نسل بشر در پی داشته باشد. گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Nature Climate منتشر شده است.