شهرت نخستین رنو در خلال جنگ اول جهانی و با تولید نوعی تاکسی حمل سرباز و تانک سبک به دست آمد. در سال ۱۹۴۰ پس از آنکه فرانسه به اشغال آلمان درآمد، لوئی رنو از ساختن تانک برای آلمان نازی سر باز زد.
به رغم این اقدام دولت موقت جمهوری فرانسه، لوئی رنو را، متهم به همکاری با آلمان‌ها کردند و بعد از آزادسازی ویشی فرانسه در سال ۱۹۴۴ وی را دستگیر و زندانی کردند. لوئی رنو در سال ۱۹۴۵ در حالی که منتظر محاکمه خود بود، در زندان درگذشت.
این شرکت، برای ۵۰ سال بعدی، تحت کنترل دولت باقی ماند.
رنو در زمینه طراحی، ساخت و توزیع کلاس‌های مختلف خودرو، وسایل نقلیه تجاری، کامیون، تریلر، تراکتور، اتوریل، اتوبوس و خودروهای برقی فعالیت می‌نماید.
دفتر مرکزی این شرکت در شهر بولوین-بیانکور، فرانسه قرار دارد.
شرکت رنو همچنین مالک اکثریت سهام شرکت رومانیایی داچیا، شرکت ترکیه‌ای اویاک-رنو، شرکت کره‌ای رنو سامسونگ موتورز و شرکت ایرانی رنو پارس است.
این شرکت ۴۳٫۴ درصد از سهام شرکت ژاپنی نیسان و ۲۵ درصد از شرکت روسی آوتوواز را در اختیار دارد.
دو کمپانی رنو و نیسان پس از مشارکت در راه‌اندازی گروه رنو-نیسان آلیانس، هم‌اکنون در قالب این گروه، به‌عنوان چهارمین خودروساز بزرگ جهان، شناخته می‌شوند.
دولت فرانسه با در اختیار داشتن ۱۵ درصد از سهام رنو، بزرگترین سهام‌دار آن محسوب می‌شود.
شرکت رنو همچنین فعالیت گسترده‌ای نیز در مسابقات اتومبیل‌رانی و موتور اسپرت داشته و تیم فرمول یک رنو در طول سال‌های گذشته، یکی از موفق‌ترین تیم‌های فرمول یک بوده است.