براساس گزارش CNN، تام پريتزكر رئيس بنياد Hyatt كه مسئوليت اهداي جايزه پريتزكر را به عهده دارد مي‌گويد آراونا معماري است كه به درك ما نسبت به يك طراحي فوق‌العاده عمق بخشيده‌است.
آراوناي 48 ساله يكي از جوانترين برندگان اين جايزه بزرگ جهاني به شمار مي‌رود كه به خاطر طراحي خانه‌هاي خلاقانه و ارزان‌قيمت شهرت يافته‌است. پروژه شركت المنتاي وي در سانتياگو از سال 2000 تاكنون بيش از 2500 واحد مسكوني را با هدف سكني دادن مهاجران كم‌درآمد بنا كرده‌است. از مشهورترين پروژه‌هاي وي ساخت مجتمع‌هاي مسكوني عمومي به نام خانه‌هاي نيمه است. وي در اين پروژه خانه‌هاي مسكوني را طراحي كرد كه تنها نيمي از فضاي آن ساخته شده‌است و ساكنان مي‌توانند فضاي زندگي خود را به راحتي در نيم ديگر اين واحد‌ها بسط دهند.
آراونا در ميان همكارانش به عنوان يكي از برترين معماران جهان شناخته مي‌شود، اگرچه شايد نام وي در كشورهاي آمريكايي يا اروپايي چندان شناخته‌شده نباشد. وي تاكنون جوايز معماري زيادي از جمله جايزه ماركوس و مدار اريك شيلينگ را دريافت كرده و براي 6 سال يكي از اعضاي هيات داوران جايزه پريتزكر بوده‌است.
تام پريتزكر مي‌گويد طراحي‌هاي وي فرصتي اقتصادي را در اختيار افراد كم‌درآمد قرار مي‌دهد، عوارض ناشي از رخداد‌هاي طبيعي را كاهش مي‌دهد، از مصرف انرژي مي‌كاهد و فضاهاي عمومي خوشايندي ايجاد مي‌كند.
آراونا رويكرد خود در طراحي را رويكردي مشاركتي مي‌داند كه در آن معمار با مردم جامعه و مالكان نهايي خانه‌ها از ابتداي كار همفكري مي‌كند، نه اينكه با همكاري آنها خانه‌ها را طراحي كند، بلكه مرزي را براي تحقيق و بررسي‌ها تعريف كند كه به واسطه آن پروژه‌هاي پيچيده از پيچيدگي‌هاي غيرضروري آزاد شوند و اين رويكرد به معني پرسيدن پرسش‌هاي احمقانه از افراد جامعه است.
آراونا رويكرد خود در طراحي ساختمان‌ها را ديدن مكمل‌هاي هنري معماري كلاسيك، معماري اجتماع محور يا معماري چاره‌ساز مي‌داند كه بر مسائل اجتماعي، اقتصادي و زيست‌محيطي زمان خود تمركز دارد.
شركت معماري وي، المنتا تاكنون در ايالات متحده، مكزيك، چين و سوئيس ساختمان‌هاي مختلفي را بنا كرده‌است. پس از زلزله و سونامي سال 2010 در شيلي، اين شركت طرح بزرگ خود را براي بازسازي شهر كانستيتوسيون اعلام كرد، پروژه‌اي كه در آن رويكرد مشاركتي باوجود نياز به سرعت بالاي بازسازي، حفظ شد.
ساخت خانه‌هاي نيمه در اين شهر با بودجه‌اي برابر 7000 دلار در ازاي هر خانواده، به ساكنان خانه‌ها اين امكان را مي‌داد تا درباره اولويت‌هاي خود تصميم‌گيري كنند و درصورتي كه توانايي مالي آن را دارند، فضاي زندگي خود را با استفاده از فضاي اضافي كه در كنار فضاي مسكوني در نظر گرفته شده بود، توسعه بخشند تا بتوانند از آن به عنوان وثيقه بانكي يا فضايي براي ازسرگيري شغلي كه ويران شده، استفاده كنند. آراونا مي‌گويد خانواده‌هاي فقير بهتر از ديگران مي‌دانند چطور بايد از منابع مازاد بهترين استفاده را كرد. اين افراد در مديريت اولويت‌هاي زندگي مهارت بالايي دارند و ما مي‌خواهيم از اين توانايي در طراحي‌هاي خود بهره ببريم.
وي معتقد است با سرعت بالاي شهري‌شدن مناطق مختلف و جاري شدن سيل مهاجران به سوي شهرها، بايد در هر هفته يك شهر يك ميليون نفري ساخته شود تا بتوان نياز سكونت مهاجراني كه راهي شهرها شده‌اند را برطرف ساخت. در صورتي كه اين معادله حل نشود، مانعي برسر راه مهاجرت مردم به شهرها ايجاد نخواهد،شد، مهاجران به مهاجرت خود به شهرها ادامه خواهند داد، تنها تغيير اين است كه اين افراد در شرايطي ناخوشايند زندگي خواهند‌كرد.
آراونا مي‌گويد نقش معماري در چنين شرايطي ايجاد چارچوب درست است تا نيروهاي موجود در مسيرهاي درست به حركت درآيند.