مصطفي كيايي با «ضد گلوله» سيمرغ بهترين فيلمنامه جشنواره سي‌ام را برد و در 2 سال اخير با «خط ويژه» و «عصر يخبندان» در جشنواره فيلم فجر حضور داشت. فيلمساز 39 ساله كه سيمرغ بلورين بهترين فيلم از نگاه تماشاگران را براي عصر يخبندان به دست آورد، امسال «باركد» را در بخش مسابقه سوداي سيمرغ دارد و فيلمش به لطف حضور و بازي رضا كيانيان، محسن كيايي، بهرام رادان، پژمان بازغي، سحر دولتشاهي و... يكي از بخت‌هاي جدي درخشش در اين دوره و بردن احتمالي مهم‌ترين جايزه جشنواره است.
- فاكتورهاي سينماي سرگرمي
كيايي كه معمولا فيلمنامه‌هايش را شخصا مي‌نويسد، درباره روند فيلمسازي خود به همشهري مي‌گويد: اينكه بگويم سليقه مردم را به دست آورده‌ام و بر اساس سليقه و خواست آنها فيلم مي‌سازم، اينطور نيست. من تنها چيزهايي را رعايت مي‌كنم كه مخاطب سينما دوست دارد. در سينماي ايران يكسري معيارها وجود دارد مانند قصه‌گويي، تعليق، ضرباهنگ، كشش‌هاي بصري و... كه همه دوست دارند وقتي به سينما مي‌آيند، آنها را ببينند. هميشه سعي كرده‌ام اين موارد را رعايت كنم و اين امر در سينماي دنيا هم وجود دارد. از نظر من فيلمي موفق است كه احساس مخاطبان را درگير كند، تماشاگران با فيلم بخندند و گريه كنند و همراه شخصيت‌ها باشند.
- خطر تكرار سوژه
وي با بيان اينكه هر قصه‌اي بايد پايان داشته باشد، يادآور مي‌شود: پايان يك فيلم مهم است و براي تماشاگر هم اگر قصه تمام شود، بيشتر جذابيت دارد. اين كارگردان اهل كرج درباره اينكه نگران نمي‌شويد در فيلمسازي دچار تكرار شويد، چنين پاسخ مي‌دهد: اين خطر براي همه وجود دارد و با بيشتر شدن دامنه تجربه‌ها، فيلمساز بايد خطر كند. اگر كسي بخواهد سوژه اجتماعي به تصوير بكشد بايد در بطن جامعه كنكاش كند. موضوع هميشه وجود دارد و مهم اين است كه يك فيلمنامه‌نويس يا فيلمساز در مواجهه با آن نترسد. بايد خطر كرد. من هم به عنوان فيلمساز هم خطر مي‌كنم، هم در جامعه مي‌گردم و حتي مي‌كوشم در مواجهه با سوژه‌هاي مختلف به‌روز باشم.
- موضوع‌هاي اطراف ما
كيايي تصريح مي‌كند: همه اين سوژه‌ها مي‌تواند از سرتيتر روزنامه‌ها گرفته شود يا گشتن ميان آدم‌هاي اطرافمان كه با آنها زندگي مي‌كنيم. ممكن است سوژه‌ها تكراري باشد اما با نگاه جديد مي‌توان روايت‌هايي را به دست آورد كه براي مخاطبي كه در اين شهر و جامعه زندگي مي‌كند تازگي و تجربه خاصي داشته باشد. وي در ادامه با اشاره به باركد و پيامي كه در پنجمين ساخته‌اش وجود دارد، اضافه مي‌كند: در سينما نمي‌توان شعار داد. وقتي فيلمسازي موضوعي را به صورت مستقيم در فيلم‌هايش مطرح مي‌كند، تاثيرآن از بين مي‌رود. جا براي گفتن پيام‌هاي مستقيم وجود دارد. سينما محلي براي سرگرمي مخاطبان است و سرگرم‌سازي يكي از اهداف سينماست. فيلمساز مي‌تواند درام خود را پيش ببرد و اگر پيامي دارد، در لايه‌هاي زيرين آن، پيام را به مخاطب برساند.
- طنز ذاتي فيلمساز
مصطفي كيايي كه فيلمنامه آثارش را معمولا خودش مي‌نويسد و طنز جزئي جدايي‌ناپذير از تمام آثار اوست، در اين باره به همشهري مي‌گويد: طنز موجود در فيلم‌ها به خودم برمي‌گردد چرا كه جزئي از شخصيت من است. بخشي هم در نوشتن و حتي لحن من شكل مي‌گيرد. اين شيوه را دوست دارم؛ اينكه در يك اثر سينمايي به صورت دقيق فيلمساز ميان لحن‌هاي جدي و طنز در حال رفت‌و آمد باشد. البته اين آمد و شد بايد حساب‌شده باشد تا تماشاگر آن را پس نزند.