به گزارش ايسنا؛ جمشید مرادیان - مجسمه‌ساز - به‌مناسبت هشتمین سالگرد درگذشت ژازه تباتبایی - نقاش و مجسمه‌ساز - درباره‌ی این هنرمند و آثارش گفت: «ژازه» چه در تابلوهای نقاشی و چه در مجسمه‌هایش، یک هنرمند مؤلف بود و نمی‌توان او را فقط یک هنرمند صرف دانست. او یک بدعت‌گذار بود و من همیشه او را با «آلبرتو جاکومتی» - نقاش و مجسمه‌ساز سوییسی - مقایسه کرده‌ام.
او ادامه داد: ژازه به‌سراغ آهن‌های قراضه و اشیایی که از دور خارج شده بودند، می‌رفت و با اتصال آن‌ها، از «هیچ» شاهکار می‌ساخت.
این هنرمند همچنین بیان کرد: او مجسمه‌سازی پرکار، کم‌توقع و تأثیرگذار بود که مجسمه‌سازهای بعد از او، از این هنرمند بسیار تأثیر پذیرفتند و این بزرگ‌ترین امتیاز ژازه است. خیلی از هنرمندان شیوه کاری او را دنبال کردند، اما وقتی درباره هنرشان صحبت می‌کنند، با بی‌اخلاقی حرفی از تأثیر ژازه بر هنرشان نمی‌زنند.
مرادیان گفت: ژازه تباتبایی هم پایه‌گذار این شیوه از مجسمه‌سازی بود و هم آن را به اوج رساند. آنچه روی تابلوی نقاشی می‌آورد، می‌توانست جذبه ایجاد کند و این یعنی او مطلب را فهمیده بود. او جان شیفته‌ای داشت و آن چیزی را که کار می‌کرد کاملا درک کرده بود و این‌هاست که برای یک هنرمند، مهم است.
این مجسمه‌ساز درباره وضعیت گالری و آتلیه ژازه تباتبایی پس از درگذشتش، توضیح داد: یک گالری‌دار خصوصی مذاکراتی را با خانواده ژازه درباره گالری این هنرمند انجام داده که هنوز به نتیجه‌ای نرسیده است. متأسفانه وقتی ژازه در بیمارستان بود، عده‌ای درِ آتلیه‌اش را شکستند و تعدادی از آثارش غارت شد. خسرو سینایی - کارگردان سینما - برای ژازه و آثارش زحمت زیادی کشید و با فیلم مستندی که ساخت، این هنرمند را به خوبی معرفی کرد.
مرادیان همچنین افزود: در کشوری که هنر مجسمه‌سازی در آن، مشکلات زیادی دارد و کار در این حوزه دشوار است، ژازه دشوارترین نوع مجسمه‌سازی را انتخاب کرد، اما متأسفانه به این‌گونه هنرمندان در زمان حیات‌شان توجهی نمی‌شود.
به گزارش ایسنا، سیدعلی طباطبایی معروف به «ژازه تباتبایی» سال 1309 در تهران متولد شد. او به هنرستان رفت، دیپلم نقاشی گرفت و نمایشگاه گذاشت، اما این‌ها تنها مسیر او در دنیای هنر نبود؛ ژازه به دانشکده‌ی ادبیات نیز رفت، در رشته کارگردانی و مبانی تئاتر هم شاگرد اول دانشکده شد، نمایشنامه نوشت و تئاتر کارگردانی کرد.
به کار بردن ایده‌های خلاقانه در مجسمه‌سازی باعث شد کارهای این هنرمند مورد توجه جامعه‌ی هنری آن زمان قرار گیرد. او برای ساخت مجسمه‌هایش از قطعات ماشین‌های اسقاطی استفاده می‌کرد. رفت‌وآمدش به گاراژهای تهران برای یافتن این قطعات باعث شده بود، گاراژدارها و اوراقچی‌های مناطق مولوی و شوش، او را خیلی خوب بشناسند.
آثار نقاشی و مجسمه‌های ژازه تباتبایی در موزه‌ها و کلکسیون‌های شخصی مانند موزه‌ی لوور در پاریس، موزه‌ی متروپولیتن در نیویورک، موزه‌ی هنرهای معاصر تهران، نگارخانه‌ی سیحون در تهران و پریوات کلکسیون در آلمان نگهداری می‌شوند. همچنین آثار این هنرمند در نمایشگاه‌های مختلفی در کشورهای بریتانیا، فرانسه، ایتالیا، یونان، آلمان، ترکیه، هند، چین و آمریکا به‌نمایش گذاشته شده است.
ژازه تباتبایی 20 بهمن‌ماه 1386 در بیمارستان آتیه تهران درگذشت.